[havra]

Baba

B A B A

Sevgin şefkatin nasıldı hiç tadamadım
Oğul diye seslenişini bir gün duyamadım
Kim bilir nasıldı sıcaklığın hiç saramadım
Sen diye toprağını sevip kokladım babam

Yıllar geçti büyüdüm kocaman adam oldum
Her gün sensizliği yaşarken kedere boğuldum
Erkekler ağlamazdı ya hani ben ağlıyordum
Yetim gibi, öksüz gibi ağlarım hep babam

Şimdi ise duygusallığım daha bir üzerimde
Kim baba dese gözyaşlarım birikir gözlerime
Gizleyemiyor, saklayamıyorum baba diyenlere
Yetim gibi, çocuklar gibi ağlarım hep babam

Geride bıraktığın resminle gözlerimi kaparken
Bir bilsen ne hayaller kuruyor neler yaşıyorum
Gözlerimi açsam yoksun açmak istemiyorum
Yokluğun içimde günden güne büyüyor babam

Dostlarım sorsalar en çok neyi istiyorsun diye
Haykırarak babammm babammm babamı derim
Ne bileyim babam demeye öylesine hasretim
Oğlun seni çok özledi özledim seni babamm...

(alıntı)