Aşkın Tarifi
Aşk denen olgu gönülde yakan bir ateş gibidir
Ruhu muallâkta uçsa beden cehennem dibidir
Bir çaresiz derttir ancak sanma ki vuslat olur
Kişi gönlü feda etse belki maşukun bulur
Nice aşk denen tutkular bir şehvet nöbetidir
Sevgiliye söylenenler nefsin hoş sohbetidir
Aşk denen od yakar ise kulu fani eyletir
Düşürür çöllere garip Leyla diye söyletir
Bir nice kul bu sebeple aşk adına yanılır
Gönül bir gönle tutkun sanki bu aşk sanılır
Aşk fedakârlık ister ki yoluna can fedadır
Sevgiliye revan olup varlık hoş bir sedadır
Faniyette âdem olup hiçliğe soyunmadan
Ateş-i aşkı bilemez kul ruhu doyurmadan
Kalbi mutmain olanlar ruhun hazzı zikrolur
Aşkı bilmek isteyene bu sözler ki fikrolur
Bunca ömrü boş eyleyip aşkı aradım durdum
Gördüklerime aldanıp mal-i hülyalar kurdum
Bildim ki bu aşk denen şey meçhul-i bir mecazmış
Dostlarım ey size derim bu hayat bir serapmış
Her gelen bir bakar geçer gönül yangısı ile
Aşk sanır bu ateşi ki ölüm kaygısı ile
Sevgili özge Habib’dir künyesi Habibullah
Tüm sevgilerden özgedir aşka o tabibullah
* * * *
Varidatı sır yani