Ah Ya Minel Aşk!
Gözle görmek, kulakla duymak sözle sevmek,
Hisle anmak, acıyla yaşamak gönülle aramak,
Kaygılara kayıtsız, kavramlara duyarsız
Alışılmışlara inat, alemlerde yaşarcasına,
Bi o kadarda, farklı ulaşılması sanki muhal
Çok hasret kalınmış,bir özlemin kaygıları gibi
Ne ömür,ne makam, ne para,nede bir başka kaygı
Hani bir gizemli hastalık teşhisini anlar gibi
Toprağın ahengini; ve hani mütevazılığını
Hani baharın o şen-şakrak, coşkuları,yla
Onun gönlünden böylesine çağlayarak akarken,
Hani karların o soğuklarını kâbus eylemeyen...
Özündeki gönlün muhabbet cemreleriyle,
Gizemli uyumuyla, sulayıp ve sulara karışması
O sularda toprakla uyumakta olan,saf tohumların uyandırılması
Böylesi bir tahayyüle içinde, gaye ve emel düşünülmeyen
Kaç aklıselim,erdemlice bu hikmetli davranışın sırrına erebildi
Ah ya, Ya men Hüve Mevla! Ya minel aşk, ya! Ya Mevlana!
Varidatı sır yani