Vakf Ve İbtida
VAKF VE İBTİDA
Durmak anlamına gelen vakf, okumaya tekrar başlamak niyetiyle nefes alacak kadar bir süre için sesi kesmekten ibarettir. Başlama anlamına gelen İbtida ise, ilk defa okumaya başlamak veya vakftan sonra tekrar başlamak demektir.
Vakf ve ibtida, Kur’an’ın manasının iyice anlaşılabilmesi için gereken önemli bir husustur. Bir şiir veya nesrin durulacak ve başlanacak yerlerine, başka bir deyişle noktalama işaretlerine riayet edilmeden okunmasının, o metni ne kadar anlaşılmaz ve çirkin hale getireceği bilinmektedir. O halde sözlerin en yücesi ve güzeli Kur’an’ı okurken vakf ve ibtida’ya uymak son derece önemli bir keyfiyettir.
Rasulullah’dan gelen rivayetlerden anlaşıldığına göre, tilavette vakf ve ibtida’ya riayet etmek gereği vurgulanmış, riayet etmeyenler suçlanmıştır.[244] Aynı şekilde Ali’den (r.a.) gelen bir rivayet, vakf ve ibtida’nın önemini göstermektedir.[245] Öte yandan bütün alimlerimiz vakf ve ibtida’yı bilmenin lüzumuna işaret etmişlerdir.[246]
Vakf ve İbtida konusuyla ilgili iselerde, Kur’an’ın kelimeleri ve ayetleri üzerinde vakf ve ibtida yapmanın hükümleri ve çeşitleri anlatılmıştır.