Maide suresi 67. ayette Allah-u Teala Peygamberimiz'i koruyacağını vaad ediyor ancak
Maide suresi 67 ayette Allah-u Teala Peygamberimiz'i koruyacağını vaad ediyor ancak Uhud harbinde Peygamberimiz'in dişi kırılmıştır Bu durumu açıklar mısınız?
Hz Peygamber'in (sav) Korunması:
Cenab-ı Hak şu ayette, Hz Peygamberin ilâhî koruma altında olduğunu bildirir:
“Ey peygamber! Rabbinden sana indirileni tebliğ et!
Bunu yapmazsan, elçiliğini yerine getirmemiş olursun
Allah seni insanlardan koruyacaktır” (Maide, 67)
Gayba ait bu ilâhî tekeffülden dolayıdır ki, İslâm düşmanlarından hiçbiri, Hz Peygamberi öldürmeye güç yetirememiştir Hâlbuki düşmanları pek çok ve imkânları da yerindeydi Üstelik daima, O’nu ve davasını yok etmek için fırsat kolluyorlardı Hz Peygamber ise, zayıf bir konumda idi, yardımcıları azdı
Üstteki ayet nazil olduktan sonra Hz Peygamber, muhafızlığını yapan zâtlara der:
“Artık gidebilirsiniz, Rabbim beni koruyor” (Tirmizî, Tefsîr, 5/6)
Evet, bu ilâhî vaad gerçekleşmiş, Hz Peygamber, o kadar düşmanları içinde, pek çok suikastlara maruz kaldığı halde yatağında vefat etmiştir
“Rasulullah’ın Uhud’da yüzü yaralandı, iki dişi kırıldı; öte yandan pek çok eziyetlerle karşılaştı Koruma teminatı nerede kaldı?” şeklindeki bir soru hatıra gelebilir Bu soruya İbnü’l- Cevzî şöyle cevap verir:
“Allah’ın teminatı O’nu öldürülmekten, esir edilmekten, tamamen telef olmaktan koruma hususundadır Maruz kaldığı eziyetler, korunmuş olmasına engel değildir” (İbnu’l-Cevzî, II, 397)İbnu Kesîr, Hz Peygamberin amcası Ebu Talib’in İslâm’a girmemesini de, peygamberin korunmasıyla alâkalı görür Ona göre, şayet Ebu Talib de müslüman olsaydı, Kureyş kâfirleri hücuma cesaret bulurlardı Fakat Ebu Talib’le aralarında küfür bağı bulunduğundan, ona saygı duyar, hürmet ederlerdi (İbnu Kesîr, II, 79)
Allah’ın koruması altında olduğunu bilen Hz Peygamber, en sıkışık anlarda bile ümitsizliğe düşmemiştir İşte, hicret esnasında, mağaraya gizlendiklerinde gösterdiği harika cesâret ve teslîmiyet Yol arkadaşı Hz Ebu Bekir telaşlanıp, “Ya Rasulallah, birisi ayakları üzerinde yükselse bizi görecekler” deyince, Hz Peygamber şöyle cevap verir:
“Üçüncüleri Allah olan iki kişiyi sen ne zannediyorsun?” (Buhârî, Tefsîr, 9/9)
Kur’an-ı Kerîm, bu anı ebedîleştirdiği ayetlerinde bunu şöyle ifâde eder:
“Eğer siz peygambere yardım etmezseniz, Allah vaktiyle O’na yardım etmişti (yine yardım eder) Hani kafirler onu yurdundan çıkardıklarında, mağarada iki kişiden biri olduğu halde, arkadaşına “üzülme” diyordu Allah bizimle beraberdir Böylece Allah onun üzerine sekînetini (emniyet ve rahmetini) indirdi Sizin görmediğiniz ordularla onu kuvvetlendirdi” (Tevbe, 40)
Tefsîrlerde, Hz Peygamberin te’yid edildiği orduların melekler ordusu olduğu belirtilmiştir
“Göklerin ve yerin orduları Allah’ındır” ayetinin ifade ettiği gibi gökte ve yerdeki bütün varlıklar Allah’ın ordusunda birer asker durumundadır (Fetih, 4) Cenab-ı Hak, Rasulünün muhafazası için bu askerlerden örümceğe mağaranın girişini kapattırmış, bir çift güvercine, mağaranın üstünde nöbet tutturmuştur
Örümceğin ağıyla, Hz Peygamberin müşriklerden kurtulması olayıyla alâkalı olarak yapılan şu yorum, son derece ince, latîf bir manayı ifade etmektedir Şöyle ki:
“Allah’dan başka dostlar edinenlerin hali, kendine yuva yapan örümceğe benzer Hâlbuki evlerin en zayıfı örümceğin evidir Keşke bilselerdi” (Ankebut, 41)
Ankebut suresi Mekkî olduğu cihetle, ayette Mekke’nin imana gelmeyen reislerinin, ileride bir örümceğe mağlup olacaklarına bir işaret vardır Örümceğin evi olan ağ, en zayıf bir perde iken, o kuvvetli reisleri mağlup edeceğini göstermekle ayet: “En zayıf bir hayvana mağlup olacaklarını faraza bilseydiler, bu cinayete ve suikasde teşebbüs etmeyeceklerdi” diyor (Nursî, Emirdağ Lahikası, s379- 380)
O halde, göklerin ve yerin orduları elinde olan Allah, eğer isterse bütün ordularını peygamberini korumada kullanabilir Fakat buna hiç lüzum olmadan en zayıf bir evle, en büyük bir peygamberini, en şiddetli düşmanlarından korumuştur
Hz Peygamberin bedenen korunmasının yanında, psikolojik yönden de korunduğunu görmekteyiz Şöyle ki: Müşrikler, Hz Peygamberi psikolojik olarak çökertmek, insanların O’nu dinlemesine engel olmak amacıyla yoğun bir propaganda içindeydiler
Kendileri söz ehli kimseler olmakla beraber Kur’an karşısında bir söz söyleyemeyince, Hz Peygambere “şair- kâhin- sahir- mecnun” gibi iftiralarda bulunuyorlardı Onların türlü iftiralarına karşılık, Cenab-ı Hak indirdiği ayetlerle, Rasulünü teselli ve takviye ediyor, O’na yol gösteriyordu Mesela,
“De ki: O Rahman’dır, biz O’na imân ettik ve O’na dayandık Kimin apaçık bir dalalette olduğunu yakında bileceksiniz” (Mülk,_67/29)
“Sen öğüt vermeye devam et! Rabbinin sana olan nimeti ile ne kâhinsin, ne de mecnun Yoksa “o bir şairdir Biz onun felaketini bekliyoruz” mu diyorlar? Sen, de ki: Bekleyiniz bakalım, ben de sizinle beraber bekliyorum” (Tur, 29-31)
Tur suresinde, 29 ayetten 44 ayete kadar kâfirlerin batıl iddiaları birer birer çürütüldükten sonra Hz Peygambere şu talimat verilir:
“O halde çarpılacakları güne kadar onları kendi hallerine bırak” (Tur, 45)
Ayetin bu ifadesinden, bir gün gelip onların cezalarını çekecekleri, belâlarını bulacakları anlaşılmaktadır Nitekim Bedir günü, küfrün elebaşları layık oldukları cezayı bulmuşlardır Bir başka ayette ise şöyle denilmekte:
“Yakında hem sen, hem de onlar kimin meftun (mecnun) olduğunu göreceksiniz” (Kalem, 5-6)
Kimin mecnun olduğu görülmüştür O’na mecnun diyenlerin pek çoğu Mekke’nin fethinden sonra O’nun saflarında yer aldılar Küfründe inad eden Ebu Cehil, Ebu Leheb gibi kimseler, daha dünyadayken cezalarını buldular Hem hayatları, hem saltanatları bitti Böylece, üstte zikredilen ayetlerin hakîkatı tecelli etti Gaybdan peygambere bildirilen ilâhî teminat gerçekleşti
Şadi Eren (Doç Dr)
Selam ve dua ile
Sorularla İslamiyet Editör