[iklimya]

Ahde Vefâ

Abdullâh bin Mübârek gazâya gitmişti.
Bir kâfirle cenk ediyordu. Namaz vakti gelince,
kâfirden vakit isteyip namazını kıldı,
kâfirin ibâdet vakti gelince, o da mühlet istedi.
Yüzünü puta koyunca, Abdullâh, içinden:

"-İşte şu ânda ona karşı zafer kazanma zamanı!" deyip,
onu katletmek için kılıcını çekerek yanına geldi.
Tam bu esnâda:

"-Yâ Abdullâh! Ahdinde dur, şüphe yok ki verilen sözün sorumluluğu vardır."
(İsrâ, 34) diye bir ses duydu ve ağladı.
Kâfir başını kaldırınca,
başının ucunda çekilmiş kılıçla duran Abdullâh'ın ağlamakta olduğunu görünce:

"-Sana ne oldu?" diye sordu. Abdullâh durumu anlattı ve:

"-Senin vesîlenle bizi itâb ettiler!" dedi. Bunun üzerine kâfir bir nâra atıp:

"-Düşmanı için dostunu azarlayan böyle bir Allâh'a baş kaldırmak ve karşı gelmek nâmertliktir."
dedi ve İslâm'ı kabul edip Allâh yolunda sâlih bir kul oldu.

_Alıntı_