Rahmetli İmam Humeyni’den bir şiir
Yüzüne âşık olmayan gönül, gönül değildir
Benine divane olmayan kişi, akıllı değildir
Gönül vermiş aşığın mestliği senin şarabındandır
Bu mestliğimden gayrı ömrüm faydalı değildir
Senin yüzünün aşkı bu çöllere attı beni
Ne yaparsın ki bu çöl sınırlı değildir
Kendinden geç! Eğer gönül vermiş âşık isen
Ki senle O’nun arasında «senden» gayrısı engel değildir
Aşk yolcusu isen hırkayı, seccadeyi bırak
Ki bu menzilde sana aşktan gayrısı yol değildir
Eğer gönül ehli isen sûfiliği, zahitliği bırak
Ki bu taifeden gayrısına bu mahfil yol değildir
Onun zülfünün kıvrımlarına tutunmalıyım
Ki divane-i âşık olana bundan gayrısı hâsıl değildir
Elimden tutarak bu riya hırkasından kurtar beni!
Ki bu hırkay-ı ruba cahilden gayrısına urba değildir
Ne ilim ne irfan harabatta kendine yol bulur
Zira âşıklar mekânı batıla yol değildir…