Futbol dini !..
Türkiye´de futbol bir din hâline getirilmiştir. Bunun böyle olduğu ile ilgili delillerden biri de, cenaze merasimlerinde son zamanlarda görülen ilkel davranışlardır. Ölen bir insanın cenazesinin kabir denilen ahiret kapısına defninin nasıl olması gerektiğini, âlemlere rahmet Hz. Muhammed (s.a.v.) Efendimiz´in fiili ve takriri sünnetlerinden biliyoruz. Ümmetinden Müslümanlar, bu ameliyeyi O´nun sünneti üzere 1400 yıldan beri ifa edegelmektedirler.
Ancak, son yıllarda nereden geldiği belli bir takım şeytani katkılar cenaze merasimlerini ve kabir şekillerini bozmaktadır. Cenaze merasimlerine, önce nutuk çekmeler sokuldu. Bunları bir takım haramlar takip etti: Cenazeler katafalka konuldu, onlar için mumlar yakıldı, tabuta çiçekler atıldı, ölüler “rahmetle” değil, “saygıyla” anıldı. Ölenin resimleri ceket yakalarına asıldı. Ölü evinde helva dağıtıldı. Tabuta kadınların gelinlikleri örtüldü. Tabutlara alkışlar tutuldu, ıslıklar çalındı.
Türkiye´de futbol bir din hâline getirilmiştir. Bu bir iddia değil realitedir. Gaziantepin İslahiye ilçesinde bir işadamı daha geçtiğimiz ay köyüne yaptırdığı camiyi tuttuğu takımın rengine boyadı. Cenazeler bu “din” anlayışı üzere defnedilmeye başlanmıştır. Biraz önce saydığım haramlara ölenin hayatta iken “mensubu bulunduğu” futbol takımının forması tabut üzerine örtülmeye başlanmıştır. Cenaze gibi mukaddes ve mübarek bir sonuca futbol gibi bir mâlâyani karıştırılmaktadır. Futbolun menşei, toplumlara yerleştirilmesi, kullanım gayesi bellidir. Takım tutma kanseri, aşağılık duygusuna kapılmışlara sirayet eden bir hastalıktır. Kişilik oluşmasıyla da çok yakından alakalıdır. Bundan dolayı da, son yolculuğa çıkanların tabutlarına, tutulan takımların formaları örtülmektedir. Hatta ölenlerin mezar taşlarına bile, ölenin ölmeden önce tuttuğu futbol takımının amblemi kazınarak işlenmektedir. Yakındır, cenazeler futbol takımlarının tezahüratlarıyla defn edilecektir. Böylesi melânetlerin işleneceği günler uzak değildir.
Bernard Shaw´ın güzel bir tesbiti var: “Bir ülkede futbol ve içkiden başka bir şey düşünülmüyorsa o ülkede Başbakan olmaktansa elinde ip ve kova kanalizasyon işçisi olmayı tercih ederim” diyor.
Ya siz ne dersiniz? Genç arkadaşlarım, ülkemizde felaket çanları çalmaya başladı. İbadetler nitelik değiştiriyor. İnsanlarımız, câmide alması gereken doyumu stadyumlarda almaya yönlendirildi. Her hafta bir ayine gidercesine maça gidiyor bir sürü insanımız. Futbol, bugün için bir tâğut olmuştur. İnsanlarımız, İslâm sancağı ile kulüp sancağından birinin bir direğe çekilmesi istense tuttuğu kulübün sancağını İslâm sancağına tercih eder hâle getirilmişlerdir. İş çığırından çıkarılmıştır. Allah´ın rızasını kazandıracak ameller unutulur noktaya getirilmiştir. Geçtiğimiz yıllarda İstanbul İnönü Stadı´nda beyaz zemin üzerine siyah harflerle yazılı 20 metre uzunluğunda bez bir levha asıldı ve bir kaç sene orada asılı kaldı. Bu levhada şu iki cümle yazılı idi:
“Öylesine kutsalsın ki Beşiktaşım; Her hafta gelir sana burada ibadet ederim...”
Stadyumlar tapınak hâline getirildi sözüme bu sadece bir delildir. Bu anlayışa sahip olanlar cenazelerinin tabutlarını kulüp formalarıyla, kabir taşlarını takım sembolleriyle donatmaktadırlar. Buna yakında alkış ve ıslıklara ilaveten tezahüratlarını da ekleyecekleri anlaşılıyor. Müslüman genç, bu “din” anlayışı tam sirayet etmeden harekete geç. Netice-i kelam. Tabutlarımızı spor takımı örtüleriyle, mezar taşlarımızı kulüp amblemleriyle donatmamız gaflettir. Gafletler ihanete dönüşür. İhanetler her şeyimizi alır götürür. Allah´ın ıslah ettiği kullarından olmamız dualarımızla...
tehammül oluna vesselam
Kuvars