[FECR]

EHLİ BEYT kavramının Kur'an'da nerelerde kullanıldığına geçmeden önce lugat ve ıstılah anlamları üzerinde durmak faydalı olur:
"Ehl"Akraba,ev halkı,aşiret,zevce,aile gibi anlamlara gelir."Ehl" tabiri hangi isme muzaf olursa,bu manaları o isme kazandırır.Mesela;
"Ehlu-r-Racul":Adamın ailesi,akrabası,aşireti
"Ehlu-d-Dar" Evin halkı,evde bulunan kimseler
"Ehlu-l-Mezheb":Mezhebe tabi olanlar,mezhebe intisab edenler,mezheb ehli
"BEYT" kelimesine gelince;genel olarak ev,mesken,oturma,ikamet yeri anlamlarına gelir.Çoğulu "ebyat" ve "buyut"dur.Günlük hayatta da çok kullandığımız "Beytullah" tabiri Allah'ın evi anlamına gelir ve "Kabe,Mescidi Haram" anlamında hususi olarak kullanılır.
Şairler nezdinde "beyt" kelimesi bir şiirin iki mısrasına denir.
Buna göre Ehl-i Beyt: Hane halkı, bir evde yaşayanlar demek olup; ev sahibi ile onun eşini, çocuklarını, torunlarını ve yakın akrabasını kapsar.
Ehl-i Beyt Kavramının Istılahi Manası
Asr-ı Saadet’ten önce cahiliye devri Arap toplumunda Ehl-i beyt tabiri, kabilenin hakim ailesini ifade ederdi. Ancak bu tabir islami dönemden itibaren, başlangıçtan günümüze kadar Hz. Muhammed (s.a.v.)’in ailesi, çocukları ve soyu manasında kullanılan bir terim olmuştur.
Lisanu’l-Arab’da ehl ve beyt kelimeleri izah edilirken, izafet halinde Ehl-i beyt, Hz. Peygamber (s.a.v.)’in hanımları, kızı, torunları ve damatları olarak tanımlanmaktadır.Ayrıca ‘’her Peygamberin ümmeti, aynı zamanda ehlidir’’ diye söyleyenler de olmuştur.
Ehli Beyt kavramının Kur'anda nerelerde kullanıldığına daha sonra ele alalım inş.