[kurtmehmet]

Toprak; ağırbaşlı ve mütevazi.
Pembe pembe yanağı,utangaç bir kız misali.
Boşuna söylenmemiş, toprak gibi ol diye,
İkram eder herkese, yanağındaki gülleri.

Toprak; utangaç ve düşünceli.
Ser verir, sır vermez, sırrı onun esiri.
Boşuna söylenmemiş, toprak gibi ol diye,
Ağyara hissettirmez, bağrından kopan sesleri.

Masum yüreğinde nice hazineler gizli.
Nice korlar saklar tâ derinlerde , sımsıcaktır kalbi.
Boşuna söylenmemiş toprak gibi ol diye,
Kabuk bağlamış yüzü, hissettirmez ateşi.

Toprak; göz pınarları dolu dolu, ağlamaklı,.
İnsanoğlu deniz der, göl der, bilmemki nekadar haklı?
Boşuna söylenmemiş, toprak gibi ol diye,
Kimbilir, kara bağrında ne büyük okyanuslar saklı?

Mayasıdır toprak insanın ve her şeyin.
Hem anasıdır türlü türlü hayvanın ve bitkinin.
Boşuna söylenmemiş, toprak gibi ol diye,
Mihmandarıdır aşkın ve sonsuz sevginin.

Bağrında saklarda onca sırlı hazineyi,
İsterki ademoğlu bassın üstüne, neylesin sefineyi.
Boşuna söylenmemiş toprak gibi ol diye,
Bir kere olsun şımartmamıştır nefiseyi.

Çağıl çağıl çağlarda gözyaşları,
Akar derelerden, aşar gelir engelleri, dağları.
Boşuna söylenmemiştir, toprak gibi ol diye,
Sevgisiyle eritir bağrındaki kayaları, taşları.

Gülümser rengârek çiçeklerle.
Hem karşılar insanı, türlü türlü yemişlerle.
Boşuna söylenmemiş toprak gibi ol diye,
Öyle cömert ki, sunar sonsuz sayıda hediye.


Anadır toprak küsmez, darılmaz.
Yırtsanda bağrını kazma ile aldırmaz.
Boşuna söylenmemiş, toprak gibi ol diye,
Yalan nedir bilmez, insanları kandırmaz.


Örter, gizler kusurlarını beşerin.
Koparırken gülü, incitmesin toprağı ellerin.
Boşuna söylenmemiş, toprak gibi ol diye,
Hiç farkı yok topraktan, vefakâr annelerin.

Toprak!... Benzemesende naçiz bedenimize.
Ancak sen dolacaksın, sen olunca, gözlerimize.
Boşuna söylenmemiş, Toprak gibi ol diye,
Hep senin özelliğin var hücrelerimizde.

Davetkâr !.. misafirperver misali.
Davet eder hanesine, tahsis eder kabrini.
Boşuna söylenmemiştir, toprak gibi ol diye,
Koynunda uyutur, ömür boyu sevgiliyi.

Toprak!... Öfkem benziyor senin öfkene.
Kızgınlığın kime? Lavlarını püskürtme üzerime.
Boşuna söylenmemiş, toprak gibi ol diye,
Öfken kimseye değil, ancak kendi kendine.

Toprak!... Çiğnenirsinde neden sesin çıkmaz?
Karnını yararlarda hiç kanın akmaz.
Boşuna söylenmemiş, toprak gibi ol diye,
Derdim çoktur, senden başkası derman olmaz.

Toprak!...Biliyorum, senden geldim, sen olacağım.
Büyük güne kadar, koynunda sessizce uyuyacağım.
Kim bilir? Nice zaman sonra kalkacağım,
O zamanda bana sahip çıkar mısın TOPRAK?



İSMAİL KILIÇBAY