Ey Unutkan İnsan!/Muhsin Arslan
Ey insanoğlu,
Hatırla sana: “Unuttuğun kendini”,
Unutma “Nereden geldiğini.”
Unuttuğunu silkelen, hatırla kime söz verdiğini.
Elestu’ya geçersiz “evet” mi demiştin yoksa?
Ahdine vefasızlık, kavline ihanet edenlerden misin?
Sakın kesme gerçeğinle arandaki sadakati.
Unutma, harfe dönüşen kelam yok olmaz,
Sen unutsan, ben unutsam Allah unutmaz.
Bazı unutmaların sonucu hatırlamaktır,
Sen unutsan da sözün seni hatırlayacaktır.
Elestu sorusunu kabul ettin, tekrir ettin, ısrar ettin, ezber ettin, şerh ettin.
Sınavdan sonra reddettin, tembellik ettin, nisyan ettin, ne ettiysen kendine ettin.
Sen seyyaresinde kararmış bir vicdana simgemisin yoksa?
Esfeli safilin denilen büyük çöküşü bu kadar erken mi betimleyeceksin?
Ayırma gözlerini kendinden, ayıkla kendini,
Dön, yapma, gel bu uçurumdan beri.
Ümidin kapıları hâlâ aralıktır ey insan,
Aşağıların en aşağısına düşmüşsen bile kalkabilirsin.
Günaha koşma hevesle, heveslerle cilveleşme,
Gittiysen bari dön, eyleşme.
Suçu başkalarına atıp kendini aklamak şeytansıların adetidir,
Fıtratını bozma, sıradanlaşma, şeytanimsileşme.
Zan, yanılgı, bitimsiz yaşam özlemi ile kirlenme,
Kendini yarı yolda bırakma, yakma, yıkma.
Düşmez kalkmaz bir Allahtır, insan düşer kalkarmış.
Sen düşsen de, yanılsan da, tökezlesen de kalkanlardan olmalısın.
İstersen kendini cennette, yitirdiğin cenneti yeryüzünde bulmalısın.
Bilmek cennettir, çünkü bilmek bütünle birleşmektir, Elestu’yu yenilemektir.
Silkelensen, uyansan,
Rabbin senden, sen Rabbinden razı...
Muhsin Arslan
[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]
Yaralı Sine
06.10.2009