Sen ve onlar...
Hayır yolu şüphesiz Hak ve rızâsı bir yoldur.
O yolda harcanan ecri, sevabı boldur.
Senin elindekiler fânîdir, uçar gider.
Allah için verdiğin bâkîdir, olmaz heder.
Bu dünyâda açanlar hizmet, hayır kapısı,
Böylelikle alırlar yedi cennet tapusu.
Öksüz, yetim, fakir, dul, bütün ehl-i ihtiyâç
Zayıf, kavî, bay, gedâ hep birbirine muhtaç
Bilir misin rızkının var olduğunu?
Çâresizler, miskinler yüzünden geldiğini.
Dağlar gibi mal olsa harcarsın biter burda
Hakk’a bir damla versen, bir umman olur orda.
Bağcılar çubukları bağ makasıyla budar.
Ve sonra mevsiminde bol üzüm elde eder.
Hak yolda verenlerin durumu şuna benzer;
Bire binler verir Hak daha da çok lutfeder.
İnfakla mal eksilmez, hiç şüphesiz ki, artar
Hakkında âyet, hadîs, sayısız tecrübe var.
Nîmeti veren Allah, bereketi veren O.
Kulunun niyyetini bilen, duyan, gören O.
Zayıflar hürmetine gelir size her rızık.
Yardım, hizmet ve himmet; elbet ukbâya azık.
Hayır; şefkat, merhamet, adâlettir, ihsandır.
Zîrâ yardım ettiğin, senin gibi insandır.
İnsan, şerefli varlık, mükerrem ve mukaddes,
Her yönden bu varlığa hizmet etmeli herkes.
Bir çıkmaza girmişse, onu kurtarmalıyız.
İyiye gelmesine yardımcı olmalıyız.
Büyük küçük hasta, sağ; bu milletin ferdidir.
Onların tüm dertleri, bu milletin derdidir.
Bak, işte perîşân ve acınası çokları.
Himâyesiz, sâhipsiz şu sokak çocukları.
Düşün biraz kendini, sen, o olabilirdin.
O verici olurdu. Sen de alabilirdin.
Sen yoksul, muhtaç, sefil, hasta, düşkün olsaydın,
Bir felçli yatağında çaresizce kalsaydın,
Aç, sefil ve yalınız veya sakat bir baba
Olsaydın, senin hâlin ne olurdu acabâ?!..
Bunları çok düşün de, hayır kapıları aç,
Bil ki, bir çok dul, yetim, bu kapılara muhtaç.