Dilhun Ağacı 2/İbrahim İnecik
Ruhumdan akis eden aşk parıltıları yeni bir baharı müjdeledi gözlerinden
Kökleri toprak kadar sağlam ve geçmiş kadar dipdiri;
Ateşbaz hüzünleri yakıp volkan misali hasrette eriten;
Sel olup bentleri darmadağın eden çoşkun ırmaklar gibi kükreyen..
Ey Aşk;
Hoş geldin yer yüzü denen dünyama...
Çöl'de suya hasret kalan kaktüs ağacının bekleyişine...
Ve mavi rüyanın en dibinde debeleyen mistik haneme...
Dilhûn ağacı ; yaprakların düşerken üzerimize;
Gölgende uzanırken yar'in serâb-i dizlerinde,
Kokuların harmanî tısını ve ney'lerin davûdî melodisi
Ah bitmese idi o an ; dursaydı ya zaman...
Dilhûn ağacı; söylemek istediklerim ve söylemediklerim adına,
Esrar-bâb'dan gelen cümleler adına..
İlahi Aşk'ı yaratan adına...
Yar'e var ve Selam eyle..
Gözü Gönlü Sende de...
Söyle ...
Dilhûn ağacı.. Söyle...