[KARAKÖSE]

Müslümanlarda Totalitarizm Paradoksu/M.METİN ADIGÜZEL

.

Totalitarizm her şeyin devlet için olduğu, devletin tüm bireylerin ve toplumun hayatı üzerinde hüküm sahibi olduğu yönetim şeklidir. Totalitarizm de tek lider vardır. Yegâne kurtarıcı olarak kabul edilen bu tek lider tanrısal özelliklere sahiptir. Totaliter sistem yüce lider, yüce parti, yüce elit tabaka düşüncesine dayanır. Yüce lider için, yüce ideoloji için ve yüce elit kesim için her türlü yalan, aldatmaca, zorbalık mubahtır. Bir büyük liderin emrinde hizalanmış küçük bir elit grup ve belirlenmiş bir resmi ideoloji ile halkı köleleştirmedir totalitarizm. En büyük lider olmak, elit tabakada yer almak ise orman kanunları yönetmeliklerine göre hareket etmeye bağlıdır. Makyavelist düşünce totaliter sistemin beynidir. Yönetici kesim kutsal değerlerin kendinde var olan değerler olduğuna halkı inandırmak için okulları, medyayı, siyaseti…vb kullanır. Halk isteyerek onların efendiliğini kabul etmezse, zorbalıkta efendiliklerini halka kabul ettirirler. Halkın düşünce, inanç dünyasından tüm maddi değerlerine kadar her şeyi yönetici grup belirler.

Totalitarizm de ütopyacı bir gelecek, bir dünya cenneti vaadi vardır. Tanrısal güçlere sahip liderin görüş ve düşünceleri ışığında harekete geçilerek dünyanın süper gücü olunacaktır ve tanrı liderin sayesinde herkesin mutluluğuna mutluluk katılacaktır. Herkes özgürdür ama farklı bir düşünceye yaşama hakkı yoktur. Yüce lider en güzel düşüncelere sahip olduğu için ona muhalif düşünenler aptal sürülerdir.

Totaliter yönetimlerin isimleri demokratik bilmem ne cumhuriyeti şeklinde olabilir. Ancak her şey baskı ve zulme dayanır, insanların nasıl yaşayacakları, nasıl inanacakları zorbalıkla onlara dayatılır. Herkes takip altındadır, öyle ki insanlar düşünmekten bile korkarlar. Totaliter yönetimler halkı aptal sürüler olarak gördükleri için propagandalar üzerinden halkı kendi denetimlerinde tutup istedikleri yöne sevk etmeye çalışırlar. Vatan, millet, ulusun birliği, ulusun dünyaya hâkimiyeti, savaş sözleri, fedailik, kutsal dil teorileri, tarihin kahraman soyluları, komün toplumu gibi duygulara ve orman yaşam tarzına hitap eden materyalleri propagandalarında kullanırlar.

Buna karşın İslam, yaşananlara ve yaşanacağı tahmin edilenlere hiçbir şey katıp eksiltmeksizin, gerçeklerin halka dosdoğruca anlatılmasını emreder. İslam tebliğcidir, doğru yanlış ayırımı gözetilmeksizin yapılan propagandayı reddeder.
İslam’da yol gösterici peygamberdir ama o da tanrı lider değildir. İslam kimseye kendi inancını dayatmaz, kendini kabul etmeyenlere zorbalıkla hükmetmeye kalkmaz. İslam’da asıl olan adalettir, her hak sahibine hakkını vermektir. Hiç kimse yönetici gibi düşünmek zorunda değildir, herkesin düşüncesi ve inancı kendine aittir. Genel ahlak kurallarına aykırı olmamak kaydıyla herkes düşüncesini anlatma ve inancını tebliğ etme hakkına sahiptir.

İslam tebliğinde kandırıcı olmadığı gibi zorlayıcı da değildir. İnsanların duygularını hipnotize edip onları kendine çekmeye çalışmaz. Akıllara hitap ederek kendini ortaya koyar.
İslam’da devlet halk içindir ve halk da adil bir yönetimi desteklemek için vardır. Lider olmak güçlü olmakla değil halk tarafından tercih edilmekle ilişkilidir. Lider her konuda kendi başına karar verme hakkına sahip değildir, halk ile istişare etmek zorundadır ve eğer adaletten uzaklaşırsa uyarılır, uyarı işe yaramazsa liderliğine son verilir.

İslam devlete halkın gizlilerini araştırma hakkını vermemiştir. Sadece devlet değil hiç kimse hiç kimsenin gizlisini araştıramaz. Herkesin hayatı kutsaldır ve yönetimden farklı düşündüğü için insanlar takip altına alınamaz, tutuklanamaz. Özgürlük yöneticilere boyun eğmekle değil Allaha kulluk etmekle tanımlanmıştır. Allaha kul olmayana liderlik verilmez, çünkü İslam’da liderlik güçle, kurnazlıkla değil adil olmakla elde edilir.

İslam hukuk, eğitim ve sağlık sistemlerini ülke yönetiminin esas kolonları olarak görmüştür. Bu sebeple adildir, eğiticidir ve hayat vermeye çalışır. Bu üç sistem paraya bağlanmamıştır, herkes mahkemelere ücretsiz başvurabilir, okullarda ücretsiz okuyabilir ve hastanelerde ücretsiz tedavi olabilir. Bunun yanında açlıktan da devlet yönetimi birebir sorumludur. Şayet açlık söz konusu ise devlet yönetimi gerekirse zor kullanarak zenginden alıp fakire vermekle mükelleftir. İslam nizamının işleyişinden yönetici kesim sorumludur ve halk yöneticilerden hesap sorma, yöneticileri azletme hakkına sahiptir. İslam’da hiç kimse dokunulmaz değildir.

İslam ile totalitarizm arasındaki farklar bu kadar belirgin olduğu halde, günümüz Müslümanları totaliter yönetimlerin boyunduruğu altında can çekişmekteler. Bundan daha acısı günümüz Müslümanları kendilerine kan kusturan totaliter yönetimleri canla başla savunmaktalar. Savunmayanlar ise çoklu kişilik sendromuna müptela olmaktalar. Bu gün İslam dinine bağlı insanların yaşadığı ülkelere bakarsanız, neredeyse hepsinde halkın çoğunluğu tarafından kutsanan çok kaba bir totaliter yönetim şekli ile karşılaşırsınız.

İslam’ın hayata bakışı nettir, “ne zalim ol, ne mazlum.”

KARAKÖSE
www.medineweb.net