[BEDİİ HAMİT]

Aslında insanların Allah’tan başka bir mabuda tapmasının asıl nedeni; kendi nefsini ilâh edinmesidir. Bugünkü müşriklerle, Peygamberimiz zamanındaki müşrikler arasında fark yoktur. Müşriğin mantığı her devirde aynıdır. Bu mantık, Allah’ı yeryüzüne karıştırmama, yeryüzünde ilâh olarak kendini veya kendi nefsini tanıma vardır. İşte şirkin aslı budur

Nasıl ki biz müslümanlar bizim ilahımız tektir ve adı da ALLAHTIR ve ondan başka ilah veya ilahlar edinmeyiz, Ondan başka tüm ilahları reddederiz. Dediğimizde yaratıcımıza eş ve ortaklar koşmuyorsak,

İlahı, mabudu ALLAH olmayan, Ama Herhangi bir putu veya ateşi veya Güneşi ilah edinen kimse de , eğer bunlardan sadece bir tekini tanrı edinmişse o da mabuduna eş ve ortak koşmaz. Eğer ilk taptığının yanına ikincisini de tanrı edinirse işte o zaman hem ilk taptığına ve hem de son taptığına eş ve ortak koşmuş olur.

Şöyle bir örnek vermiştim.

Bir ülkeyi yöneten bir sultan veya kral düşünün. Sen benim sultanımsın ama ben başka bir sultanı da sana denk görürür ve ona bağlanırım dediğinizde ona eş ve ortak koşmuş olurken,

Ben bu ülkenin sultanını tanımıyorum, o benim sultanım ve kralım değidir ve olamaz da . Benim sultanım ve kralım ondan ayrı kişidir dediğinizde tanımadığınız redettiğiniz sultana eş koşmuş olur musunuz ? Yoksa ancak küfür ve hakarette mi bulunmuş olursunuz ?

Bizim görüşümüze göre böyle bir benzetme şirk anlamına gelmez.Fakat bir de Allah nasıl bakar böyle bir benzere ?

Allaha göre böyle bir benzetme apaçık şirk koşma ile birlikte kendisine küfür ve hakarettir.

Çünkü Allahın hakkı vardır kulları üzerinde

O Sultan sormaz mı o kuluna Benim ülkemde (Benim arzımda ) yaşarken , benim nimetimden faydalanırken , seni ben terbiye etmiş, rızıklandırmışken , asıl rabbin ben iken asıl sultanın ve hükümdarın ben değil miyim ? Nasıl olurda bir başka sultanı bana eş ve denk koşarsın. Senin yaptığın nankörlük değil de nedir ? Üstelik benden başka da sultan yok iken , kendilerine sultan diyenlere mi nefsin kandı ve bana ihanet ettin !

Şirki biz kendimiz noktayı nazarından bakmıyoruz, Allahın bakış açısından bakınca Allahı her inkar eden kendi nefsini Allaha ortak koşmuş oluyor.

Mesela nemrudun şirki böyledir. O red ederek kendini ilah görüyor.

Ateistte böyledir.

Ateistler apaçık nefsini ilah edinen kimselerdir. Lakin neyi ilah edindiklerinin (nefislerini İlah edindiklerinin ) farkında değillerdir

Zorunlu olarak red yoluna girince kendine sözlü olarak ilah demese bile bir iddia ortaya atmaktadır.
Ateist eninde sonunda Allahın zatını inkar etme cüretini gösterip kendi varlıgını zorunlu başka bir şeye bağlamak zorunda, hiç birşeye bağlamasa bile ben yokum dese bile kendi nefsine tabi olmuştur.

Öyleyse o maddeyi ( Tesadüfleri ) yaratıcı kabul ederken aslında nefsini ilah edinmiştir.
Dolayısı ile bir ateist şirkin en büyüğünü işlemiştir. onunki şirk üstü şirk. şirket sahibi desek yeridir. Ateiste kafir demek ateisti övmek olur.

Ateist Hem Hakkın üzerini örtmüştür,( Kafirdir ) hem de bunu yaparken nefsini ilah edinmiştir. Tam tersi de mümkün. Nefsini ilah edinip, Hakkın üstünü örtmüştür.