Aşk Ten'ime.../İbrahim İnecik
Yalnız yürürüm bu yolda.. Yalnız yaşarım .. Ve yalnız Öleceğim... Kalem kırıldı artık kağıtlar burusuk mürekkep damlıyor parmaklarımdan; Deli düş'üm Dicle'ye aktı aktı ve aktı... Zemheri Bir günde dağda uluyan çakallar sardı etrafı Ortalık toz dumandı.. Aşk'ın yaktı ciğerimi fîrakım aştı gayrı görünmeyen âlem'i.. Ben Bilmezdim bu acıyı.. hani bizden öte yokken Sırattan geçmemiştim gözlerimi açmadan Uyanmadan şu aşk tan düşten gafletten. Öldü ölecek mısralarım son deminde... Şiirlerimi gömün kifayetsiz bir kitaba.. Kalınca ve eskimiş sararmıs nüshalara nakşedin mısralarımı.. yüz yıllar sonra uyandığımda.. Bu Yalancı baharı andığımda göreyim isyanımı! Mahşerin ortasında Rabbin huzurunda okuyayım bu hüznü.. ve öylece kalayım kalacağım yerde.. Petrus'un şarabında ortak olayım;İsa'yla gerileyim çarmıha.. Musa'nın vaha'sında tûr'a çıkayım onunla.. Ve yunus'la olayım balığın Karnında.. Ah hayat ;Ah Sarya... Hani Haliçte sarılıp aşkımıza bir birmizden geçtiğimiz o anda.. Üsküdarda.. Kanlıcada.. Büyükada Mimoza'da.. Daruşşafaka'da Yaşadığımız o büyük aşk varya.. yada dilhun ağacının kenarında öperken limon bahçesinin Kelebeğini ! Yok artık hiç biri meğerse tüm bu sevdalar bir çift kara kaş'a kara göz'e.. El'e ve Yüz'e.. Kalbime aşk yok benim sevgili.. Aşk ancak ten'ime.. ve Güzel yüzüne.....
İbrahim İnecik
[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]