Şükr-ü örfî

[talibetün]

Şükr-ü örfî

..Eğer insan, maddî ve mânevî herbir uzvunu
Allah’ın emrettiği yere sarf etmekle hamdin şubelerinden olan
şükr-ü örfîyi îfa ve şeriate imtisal ederse(uyarsa),insanın cevherinde
vedîa(emanet) bırakılan o örneklerin herbirisi,kendi âlemine bir pencere olur.
..İnsan, o pencereden, o âleme bakar ve o âleme tecellî eden sıfatla
o âlemden tezahür eden(meydana gelen) isme bir mir’at ve bir âyine olur.
O vakit insan, ruhuyla, cismiyle âlem-i şehadet ve âlem-i gayba
bir hülâsa(özü) olur ve her iki âleme tecellî eden,insana da tecellî eder.
..İşte bu cihetle, insan, sıfât-ı kemâliye-i İlâhiyeye(İlahi kemalin sıfatına)
hem mazhar olur, hem muzhir olur(gösterir)