Kardeşler Arası İlişkiler

[nurşen35]

Kardeşler Arası İlişkiler

Ailede kardeşler arasında kurulacak ilişkilerin niteliği, hem ailenin mutluluğu hem de kardeşlerin iyi bir yetişkin olup olmaması bakımından son derece önemlidir.

Kardeşler arasında olumlu ve dengeli ilişkiler kurmak ve böylesi ilişkileri sürdürmek kolay değildir. Kıskançlık , saldırganlık , bağımlılık her şeyi tekeline alma eğilimi ve benzeri davranış bozuklukları bütün insanlar arası ilişkileri aksatan sağlıksız yaklaşım biçimleridir.

İnsanın insana verdiği zararlar sayılamayacak kadar çoktur. Kardeşler arasında yerleşmiş bulunan ilişkiler ileri ki yaşantıyı geniş çapta etkilediğinden büyük önem taşımaktadır. Aşırı bağımlı ve zorlayıcı , emredici kişiliğe sahip iki kardeşin iler ki, yıllarda diğer insanlarla olumlu ilişki kurmaları oldukça güçtür.

İster kız olsun , ister erkek olsun kardeşlerinden kopamayan bir yetişkin olgunlaşmamış demektir. Bunun temelinde çocukluk yıllarında dengesiz ve tutarsız bir eğitim uygulamasının yattığı söylenebilir. Çocuklarına adil ölçüler içinde davranabilen ana-babalar onların insanlarla ömür boyu dengeli ilişkiler kurmasını sağlarlar.

Aksi yönde yapılan ayrımlar kardeşler arasında düşmanlığın doğup büyümesine neden olur. Ana ve babanın kardeşlerden birini evin gözdesi yapması kardeşler arasında düşmanlık duygularının doğup yerleşmesini daha da kamçılamaktadır. Kardeşler arasında en büyük , en küçük , ya da en güzel olduğu için ailesi tarafından kayrılan bir çocuk , kazandıklarını kardeşleri tarafından ömür boyu itilmekle fazlasıyla ödemektedir.

Ana-babanın kontrolsüzce neden olduğu yetişkinlerin körüklediği bu tür kardeşler arası yarışma duygusu uzun yıllar silinmeyecek, kıskançlıkların oluşmasına neden olacaktır. Çocukların her birinin sevgiye , şefkate ve gözde olmaya ihtiyaçları vardır. İnsanlar ve özellikle kardeşler içinde çatışmalar çıkması doğaldır. Sorunları çözmede ideal bir çözüm yolu yoktur.

Bunun yerine bir kısım çözüm yollarını denemek , adil ve mantıklı bir yol izlemek daha iyidir. Haklıyı haksızı ayırmanın mümkün olmadığı durumlarda ya olayla hiç ilgilenmemek ya da tarafların her ikisini birden cezalandırmak tek tarafı suçlamaktan daha yararlıdır. Çocukların evdeki görev ve sorumlulukları yaşlarıyla uygun ve adil olmalı.

Yetişkinler en büyük çocuğa ne fazla sorumluluk yüklemeli ne de mantık ölçülerini aşan haklar verilmeli. Büyük çocuğun kardeşine bakıcılık yapması zorlanırsa , küçük kardeşine dostça davranmaktan vazgeçer. Küçüğün her türlü hatasından dolayı büyüğün cezalandırılması , kendisinin korunduğunu anlamakta geçikmez ve büyüğe karşı saldırgan davranışlar sergiler.

Büyük kardeşler küçüklerinden sorumlu tutulmamalı ve her gittikleri yere onları da götürmeleri zorlanılmamalı , gidilecek yerlerin seçilmesinde küçüğün isteklerine sürekli öncelik verilmelidir. Bunun yerine kardeşler arasında olumlu karşılıklı saygı ve sevgiye dayalı ilişkilerin kurulup beslenmesine gayret edilmelidir. Sonra paylaşma ve beraber olma isteği kendiliğinden gelecektir.

Kardeşler arasında ki en büyük sorunlardan biri de büyük çocuklarının giymediği ve küçüldüğü kıyafetlerini küçük kardeşlerine devredilmesidir. Özellikle çocuk sayısı fazla olan aileler için küçülen giysilerden yararlanmak ekonomik bir zorunluluktur. Ancak bunun sürekli bir yol gibi benimsenmesi ve küçük çocuğa hiç yeni giysi alınmaması ve sanki son derece doğal yolmuş gibi sevgiden , anlayıştan yoksun biçimde yapılması sorunu büsbütün çoğaltmaktadır.

Hiç bir yetişkinin gerekçesi ne olursa olsun, küçük bir çocuğun daha hayatının ilk yıllarında küskün, kırgın ve haksızlığa uğramış bir insan psikolojisine uğratmaya hakkı yoktur. Ailenin ekonomik gücünün dengede kalması şartıyla her çocuğun ihtiyaçlarının giderilmesi onun ruh sağlığı yönünden dengeli kişilikler geliştirmesine yardımcı olacaktır.

Çocuklardan birini, öbürü gibi olmaya teşvik etme, yöneltmek onların birbirinden nefret etmesine neden olabilir. Onları zorlamak bir çok hallerde birbiriyle karşılaştırmak , yetişkinlerin istediği gibi olumlu sonuç vermemektedir. Çocuklarınızın olumlu ilişkiler kurmalarını istiyorsanız '' Neden kardeşin gibi olamıyorsun'' türünden kıyaslayıcı konuşmalardan sakınınız. Okuldaki başarıları farklı olan kardeşlerin durumları ayrı ayrı özel bir biçimde ele alınmalıdır.

Yetişkinler çocukları birbiriyle beraber olmaya , beraber oynamaya itmemeli , bu isteğin kendiliğinden doğmasını sağlayacak ortamı hazırlamalıdır. Eğitimin tek geçerli koşulu budur. Yakınlık ve sevginin çocukların bağımsız kişisel yeterliliğe sahip başkasının hak ve sorumluluklarına saygı duyan kişiler haline getirilmesiyle sağlanabileceği unutulmamalıdır.


Alıntıdır

[nurşen35]

Kardeşlik sözlerde biten bir cümle değil kalpte atan bir sevgi çemberi olmalıdır..

[nurşen35]

Kardeşler, birbirlerini tamamlayan bir bütünün parçaları gibidir. Hiçbir şey, bu birliği bozmamalı, kardeşleri birbirlerinden uzaklaştırmamalıdır. Büyük kardeşler, küçükler için anne-baba gibidir. Peygamberimiz, "Büyük kardeşin küçük kardeş üzerindeki hakkı, babanın çocuğu üzerindeki hakkı gibidir" buyurmaktadır. Bu sebeple küçükler, büyüklerine saygı göstermeli, onlara karşı gelmemeli, kırıcı söz ve davranışlardan kaçınmalıdır. Büyük kardeşler de, küçükleri sevmeli ve şefkatle korumalıdır. Bu konuda Sevgili Peygamberimiz, bizi şöyle uyarmaktadır: "Büyüklerine saygı göstermeyen ve küçüklerine merhamet etmeyenler bizden değildir."
Kardeşler arasında sevgi ve saygıyı azaltan sebeplerden birisi de aralarındaki kıskançlıklardır. Kıskançlık duygularının hiç bir kardeşe yararı yoktur. Bu nedenle, kardeşler birbirlerini kıskanarak hem kendilerini hem de kardeşlerini huzursuz etmemelidir. Kur'anıkerim'de kardeşlerin birbirlerini kıskanmalarının kötülüğü ile ilgili Yusuf suresinde, Hz. Yusuf peygamberin kıssası anlatılmaktadır.
Kardeşlerin birbirlerine karşı bir takım görevleri vardır.Çünkü kardeş demek, aynı bir vücudun iki parçası demektir.Aynı kökten gelen bir ağacın dallarına benzerler.Onun için her insan kendini nasıl severse; kendisinden bir parça olan kardeşini de aynı şekilde sevmek zorundadır.
Aynı çatı altında büyüyen kardeşler, hem kendi aralarında hem de anne ve babaları ile ilişkilerini, sevgi ve saygı üzerine kurarak, aile kurumunun katkıda bulunmalıdırlar.