Değmesi İçin..
 

Eve dönüş yolunda çocuklara "Abant'tan geçiyoruz, kar yağıyormuş, göle karşı bir sahlep içip sonra devam edelim mi?" diye sordum. Çok istekli olmasalar da kabul ettiler. Yolumuz bir saat uzadı. Epey kar vardı. Biraz yürüdük, üşüdük. Bir sahlep içtim göle karşı. Yarım saat sonra "dönelim mi" diye sordum.
Çocuklar " bu kadar yolu bunun için geldiğimize inanamıyoruz" deyip gülüştüler.

Bu kadar yolu ne için gelsek inanırdınız?
Kaç saat kalsak değerdi, ne yapsak geldiğimiz yolu haketmiş olurduk?
Kaç gün kalmak gerekir bir yerde? İnsanı doyuran süre ne kadardır?

Ben karla kaplı göle karşı salep içmek istemiştim. Şükür çocuklarımla onu da yaptım, dönebiliriz.

Bunun aksini nasıl öğreniyoruz bilmiyorum.

Hep daha büyük şeyler bekliyoruz, küçük şeyler için birşeyler yapmak "zahmet" geliyor bize. Ekmek almak için başka bir şehre gidip gelebilen biriyim.O ekmeği çok seviyorsak eğer, neşeyle yiyeceksek gider alır gelirim sevdiklerim için.Hiç gözüme zor gelmez. Oysa daha büyük bir şey için gidip gelmiş olsam göze batmayacak, gittiğime değmiş olacak, zahmet etmemiş olacağım.

Gittiğimize değsin, geldiğimize değsin, yaptığımıza değsin, aldığımıza değsin diyenler bence hep sonuca odaklananlar.

Galiba ben adımını attığı anda değdiğine ikna olanlardanım. Arabaya binip " dur bi fotoğraf çekinelim, gülümseyiiiiinn" dediğimde değmiştir zaten=)

Şermin Yaşar