Kader tesadüf çarkını çevirir ,,
Bakarsın dar bir sokak için yazılmıştır ,senoryaların en çetini ..
Rastlaşırız iki kişilik meydanında bir şehrin..
Çöl ile okyanosun kapışması...
Ah Mina bulutlarını yardıma çağır ..
O kadar susadım sana ....
Umut Akbaş

Gözyaşımın sahibi
Ne zaman alnımı camlara dayasam
Kanatlarını canıma batıra batıra
Sana uçuyor bütün yüreğimde ki tüm kuşlar..

Herkes sessiz ve her yer özlem.

Öylesine...

Öznesi sen olan bir ömre verdim adını
Ki ölüm yar olana kadar tek yâr dediğim ol diye..
Sana geldim ölüme yâr etme diye.
Özlemim..

Bir Kaç Satırla Bitmeyecek Acım..
Dinmeyecek!
Susmayacak İçimdeki Sen!
Ne Kadar Kalabalığa Karışsamda
Yine Yabancılaşıyorum...
Sen Oluyorlar!
Gittin,
Ama Bitemedin!
Tüketemedin Kendini Bende..

İnsanın, neresi ağrırsa, "CANI" ordadır..” derler..
“Kalbim” ağrıyor…” Orada’mısın..?!!!

^özlemim^

Hani insan bazen ne ileri ne geri, tek bir adım ATAMAZ ya...
Birini yanında tutmayı bilemez ama...
onun yokluğunu da İSTEMEZ...
Kaybetmeyi göze alamaz ama kazanmak için de mücadele ETMEZ...
Bağlanmaya cesaret edemez, ama azat da etmez o'nu...
Ne sevilmekten vazgeçer, ne sevmeyi bilir.
Hani çok sonra zaman geçer savrulurlar ya,
o zaman dökülür dudaklardan itiraf edercesine:
"Ne gözümü alabildim, ne de göze alabildim..."
Özlemim..

Sessiz akan türküler öğrettin bana,
Ve gürültüsüz yaşamayı,
Öyleyse neden
Uyumak bilmez ,benim bağrımda ki diken?

Ben hep uzaktakini sevdim,
En dokunulmamış kalanı;
Ulaşamadığımı,
Ulaşılamadığımı,
Vuslatın en acımasızını,
Daimi hasreti sevdim..

Ne olur sende beni özle ;
Çünkü bende ki Özlem seni bana getirmiyor..🥀🩶

Bilirim buz dağıdır özlem eflatun sabahlardabilirim kulaklarım çınladığında özleyenim vardır uzaklarda ve yine bilirim ki özleyenim ÖZLEDİĞİMDİR aslında..

Sana olmayan özlem bir şeye benzemiyor!..
Özlemimm...

En uzak yer varamadığın, varamayacağın yer değildir.
En uzak yer;
---senin ardında bıraktığın,
---bir daha dönmeyeceğin,
---dönsen de bulamayacağın yerdir....
Özlemim...

Gün hazana uçtu göçmen kuşun kanadında. Kızardı yapraklar, uçuştu sarı meltemlerin ardı sıra. Dövdü poyrazlar Ada yamaçlarını. Koptu tufanlar, sarsıldı kıyılar kızgın dalgalarla. Kestaneler yuvarlandı ayaklar altında; sıkıldı sokak lambaları derin yalnızlıkla. Duyamadım soluğunu yanaklarımda. Kırıldım sırça misali, darıldım sana... Yokluğuna... Suskunluğuna. Hüzünlü perçemlerin geldi aklıma, düştü yüreğime bir mektup daha.

"Özledim" dedi kalemim, eğildi gözlerim.

"Özledim, avuçlarımdaki yüreğini;
Hazan yaprakları misali boynu bükük...
Anıların kuytusuna saklanan vaatlerini
Gerçekleşmeyecek hayallerini
Hüzün dolu vedalarımızı özledim;
Çaresiz ve dalgın.."

Sonuncuyu yazdım az önce, kış kapıyı çalınca. Bavullarımı toplar gibi topladım senli anılarımı kucağımda. Her birini özenle katlayıp sakladım gönül bohçamda. Bir daha aklıma düşecekleri güne kadar yatırdım hislerimi uykuya... Anıların kollarında...

"Bitti" dedi kalemim, sustu dillerim...

"Alıp da gittiğin bir yudum sevgiyi,
Varlığını özledim..."