Kader tesadüf çarkını çevirir ,,
Bakarsın dar bir sokak için yazılmıştır ,senoryaların en çetini ..
Rastlaşırız iki kişilik meydanında bir şehrin..
Çöl ile okyanosun kapışması...
Ah Mina bulutlarını yardıma çağır ..
O kadar susadım sana ....
Umut Akbaş

Gözyaşımın sahibi
Ne zaman alnımı camlara dayasam
Kanatlarını canıma batıra batıra
Sana uçuyor bütün yüreğimde ki tüm kuşlar..

Herkes sessiz ve her yer özlem.

Öylesine...

Öznesi sen olan bir ömre verdim adını
Ki ölüm yar olana kadar tek yâr dediğim ol diye..
Sana geldim ölüme yâr etme diye.
Özlemim..

Bir Kaç Satırla Bitmeyecek Acım..
Dinmeyecek!
Susmayacak İçimdeki Sen!
Ne Kadar Kalabalığa Karışsamda
Yine Yabancılaşıyorum...
Sen Oluyorlar!
Gittin,
Ama Bitemedin!
Tüketemedin Kendini Bende..

İnsanın, neresi ağrırsa, "CANI" ordadır..” derler..
“Kalbim” ağrıyor…” Orada’mısın..?!!!

^özlemim^

Hani insan bazen ne ileri ne geri, tek bir adım ATAMAZ ya...
Birini yanında tutmayı bilemez ama...
onun yokluğunu da İSTEMEZ...
Kaybetmeyi göze alamaz ama kazanmak için de mücadele ETMEZ...
Bağlanmaya cesaret edemez, ama azat da etmez o'nu...
Ne sevilmekten vazgeçer, ne sevmeyi bilir.
Hani çok sonra zaman geçer savrulurlar ya,
o zaman dökülür dudaklardan itiraf edercesine:
"Ne gözümü alabildim, ne de göze alabildim..."
Özlemim..

Sessiz akan türküler öğrettin bana,
Ve gürültüsüz yaşamayı,
Öyleyse neden
Uyumak bilmez ,benim bağrımda ki diken?

Ben hep uzaktakini sevdim,
En dokunulmamış kalanı;
Ulaşamadığımı,
Ulaşılamadığımı,
Vuslatın en acımasızını,
Daimi hasreti sevdim..