Yürekten bir dua için, aracıya ne hacet?
 

İyi bil ki, halis din yalnız ALLAH´ındır. O’ndan başka veliler edinenler şöyle derler: “Biz bunlara, sırf bizi ALLAH’a yaklaştırsınlar diye ibadet ediyoruz”. Süphesiz ki ALLAH, onlar arasında, ayrılığa düştükleri şeyde hükmünü verecektir. (zümer suresi/3)
Dinimizi yaşamaya çalışırken belkide yaptığımız en büyük hata, Allah’ı yeterince tanıyamamaktır. Onun azametini, kudretini anlayamadan, ona ulaşmak için farklı sebepler arayıp durmuş insanlık.

Efendimiz buyurdular ki: Muhakkak ki, sözlerin en doğrusu ALLAH’ın Kelamı, yolların en hayırlısı Muhammed’in (sallAllahu aleyhi ve sellem)’in yoludur. İşlerin en kötüsü ise sonradan uydurulanlardır. Sonradan uydurulup dine sokulan her amel bidat, her bidat sapıklık ve her sapıklık da ateştedir.”

Bidatler dinimizin içine öyle sinsice yerleştirilmiş ki, biz onları dinden sanıyor aldanıyoruz. Sanki din eksik bırakılmış, sanki haşa Efendimiz yeterli hadis bırakmamış yada var olan hadislerin tamamı hayata tatbik edilmiş de yeni yeni bidatler uydurularak boşluk tamamlanmış gibi.

Bu memlekette para kazanmak uğruna, uydurma dualarla doldurulmuş, adına “yasin kitabı” denmiş nice sahte dua kitapları var. Allah’ın buyurmadığı, Efendimiz (s.a.v) in söylemediği, islamla uzaktan yakından ilgisi olmayan bir dolu hurafe, bir dolu yalan…

Rabbimiz dosdoğru dini Rasulü aracılığla bize bahşetmiştir. Bize miras kalan bu dinde herhangi bir eksiklik yoktur. Bu dinin ilave kurallara adetlere ihtiyacı da yoktur. Alimler, dini ikâme etmek, ayakta tutmak için vardır. Dini sapasağlam ayakta tutamayan, sonradan ilaveler yapan, bidatler ekleyen ne alim, ne de şeyhlerin bu dine bir faydası olamaz.


Arap müşrikleri kendilerini Allah’a ulaştırsın, duaları daha çabuk kabul edilsin diye putları aracı yapmışlardı. Günümüze kadar gelen süreçte bu kalıntılar boyut değiştirerek devam etmiş. Şeytan her an aramızda dolaşıp görevini ifa etmeye çalışırken, insanların ibadet şekillerinde zaman zaman yanlış uygulamalar ve inançlar kendisini göstermiş.

Günümüzde bunun en bariz örneklerinden biri dua yaparken, duanın daha kolay kabul edilmesi için aracılar koymak, vesileler aramaktır. Evliyaları, şeyhleri, 4444 kere okunan uydurma salavatları, duanın kabul olması için aracı yapmak Allah’ı tek güç olarak tanıyamamaktan kaynaklanıyor.

“Andolsun, insanı biz yarattık ve nefsinin kendisine fısıldadıklarını biliriz ve biz ona şah damarından daha yakınız.”(Kaf/16)

Biz her “Ya Rab!” dediğimiz zaman “İste kulum!” diyen, biz bir adım atınca, bize koşarak gelen bir Allah’ın huzurundayız. Öyleyse aracılar koymak neden?

Siz hiç sahabelerin Rasulullahı aracı kılarak dua ettiğine dair bir rivayet duydunuz mu? yada Efendimiz’in dua edeceğiniz zaman sahabeleri, evliyaları veya kendisini vesile kılmamızı istediğine dair bir hadis okudunuz mu? Peki nereden çıkıyor bu uygulama. Kabirlere gidipte medet umma çabası, adaklar adama, onlarsız dua edememe hastalığı nasıl bulaştı bize?

Hayatın son aşamasında insanın hangi halde öldüğü insanlara gizli bir sırdır. Bunu yalnız Allah bilir. Sizin evliya dediğiniz, kabrine yüzünüzü sürdüğünüz insan ya son anda kaybedenlerden olmuşsa. Cennetle müjdelenenler dışında hangi insana cennet garanti edilmiş ki, siz onu aracı yapıp dua ediyorsunuz?

Rasulullah (s.a.v) Kızı Hz. Fatıma’ya ” Kızım baban peygamber diye güvenme” demiyor muydu? O bir peygamberken Makam-ı mahmud’a ulaşmak için ümmetinden dua istemiyor muydu? Peygamber ümmetinden dua isteyecek kadar mütevaziyken, siz hangi bilgiye dayanarak bir faniyi yücelterek, dualarınıza vesile yapıyorsunuz?

Allah erişilmez bir yerde değil, bize bizden yakın olan, içimizden geçenleri , biz içimizden geçirmeden bilen bir Rabbimiz var bizim.

Allah bizi bizden iyi bilip dururken, “bana dua edenin duasına icabet ederim”(Bakara 186) buyurmuşken neden O’na ulaşmak için vasıtalar arayıp duruyoruz?

Yazık ki sevgili Peygamberimizin, “Birbirinize temiz ağızlarla dua edin” hadis’ini unutuyor, kendisine bile faydası olamıyacak ölülerden medet umuyoruz. Müminin , diğer mümin kardeşine ettiği dua ne önemliymiş, ne değerliymiş meğer. İhvan olmak birbirini dert etmektir. Kardeşin için gönülden dua etmektir.Bir olmak, beraber olmaktır…

Annelerin evlatlarını unuttuğu kendi derdine düştüğü o dehşetli kıyamet gününde, kendisi himmete muhtaç dedeleri, evliyaları, şeyhleri bırakalım kabirlerinde rahat yatsınlar. Onları hayırla yad edelim. Haklarında hayır dileyelim ki Rabbim onlarında işlerini kolaylaştırsın.

Ayrıca ben duama şunu şunu vesile yaptım ve duam kabul oldu diyenler bilsinler ki bu Allah’ın bir imtihanıdır. Emin olun siz, sebebi Allah’tan mı, vesileden mi bildiniz diye sınanmaktasınız. Güç, kudret, azamet sahibi, dilediğine hesapsız rızık veren bir Rabbimiz var bizim. El açıpta yürekten samimi bir dille istediğimizde, bizi karşılıksız bırakmayandır “O”. Sizin vesile dediğiniz insanlar, kimsenin kimseye fayda vermeyeceği kıyamet gününde kendi dertlerine düşecekler. Peygamberimiz bile Allah’ın izni olmadıkça şefaat edemiyecek.

Yıllarca sen Kur’an’ı okumakla anlıyamazsın deyip okumamızı engellemeye çalışanlar, sen günahkar bir kulsun, Allah’a aracısız ulaşamazsın deyip bizi sapıklığa cehalete sevketmeye çalışanların sinsi oyunlarının bir tezahürüdür bu. Allah oku diyor, birileri sen anlamazsın diyor, Allah iste vereyim diyor, birileri vesilesiz olmaz diyor…

Milyon günahlada huzuruna varsak, samimi bir kalple, nasuh tevbelerle edilen duaları geri çevirmez Rabbimiz. İstediğimiz şekilde olmazsa, başka şekilde, bu dünyada olmazsa, öte dünyada ama mutlaka bir şekilde dualarımızın karşılığını alırız.

Dupduru bir islamı yaşamak, islamı bidatlerden ayıklamak ve dini yalnız Allah’a halis kılmak, her müminin asli vazifesidir.


Alıntı.

Cevap: Yürekten bir dua için, aracıya ne hacet?