Küfür neye denir?

[neslihan]

Küfür neye denir?

Küfür neye denir?

Küfür, sözlükte, örtmek, nimeti inkâr etmek demektir. Istılahta ise, İslâm'ın esaslarını kabul etmemek demektir. Küfür, cehlî, inadî ve hükmî olmak üzere üçe ayrılır.

1) Cehlî küfür: İnsanın cahilliği sebebiyle Allah'a inanmamasıdır. Halbuki insanın kendisine ve çevresine bakarak gerçeği bulması ve Allah'a inanması gerekir.

2) İnadî küfür: İnsanın Allah'ın yegâne yaratıcı olduğunu bilmesine inadından dolayı iman etmemesidir. Bu inanmamanın nedenlerinin başlıcaları şunlardır:

a) Mevki ve makamın elden gideceği endişesi. Bizans İmparatoru Herakliyus bu duygudan dolayı müslüman olmamıştır.

b) Kınanma ve ayıplanma korkusu, Peygamberimizin amcası Ebu Talib'in müslüman olmaması bu nedenden dolayıdır.

c) Kibir ve üstünlük duygusu, Firavun'un küfrüne bu duygu sebep olmuştur.

3) Hükmî küfür: Allah ve peygamberi tekzib (yalanlama) alâmeti olarak bir şey yapmak veya söylemekle İslâm'dan çıkmaktır.

Kişiyi küfre götüren şeylerin başlıcaları şunlardır:

a) Nasları reddetmek, yalanlamak.

b) Nasları açık anlamlarından batınî anlamlara çekmek.

c) Haramı helâl, helâli haram saymak.

d) Dinle, Şeriatla alay etmek.

e) Allah'ın rahmetinden ümit kesmek.

f) Allah'ın gazabından güven içinde olmak.

g) Gaibden haber veren kâhinin sözlerini tasdik etmek.

[Medine-web]

küfür konusunda aydınlatıcı yazınız için Allah razı olsun.
dikkatimi çeken ebu cehil küfürü ile ebu talibin küfrü arasındaki ince noktadır.küfrün her türlüsü sevimli değilsede ebu cehili gören ebu talibi sevesi geliyor değil mi?

[neslihan]

evet aynen öyle, herşeyde bir sırlama olduğu gibi küfür konusunda da kötülerin en iisi diye bir sıralama yapabiliyoruz demek,

[Mihrinaz]

KÜFÜR NEDİR?

Küfür kelime olarak "örtmek" demektir. Dinî literatürde ise Hz. Peygamber'i Allah'tan getirdiği şeylerde yalanlayıp, onun getirdiği kesinlikle sabit dinî esaslardan bir veya birkaçını inkâr etmek anlamına gelir.

ŞİRK NEDİR?

Sözlükte "ortak kabul etmek" anlamına gelen şirk, terim olarak Allah Teâlâ'nın tanrılığında, isim, sıfat ve fiillerinde, eşi, dengi ve ortağı bulunduğunu kabul etmek demektir. Müşrikler Allah'ın varlığını inkâr etmezler. O'ndan başka ilâh olduğunu kabul edip, onlara da taparlar veya isimleri, sıfatları, irade ve otorite sahibi olması açısından Allah'a eşdeğer güç ve varlıklar tanırlar.


Şirk ile küfür birbirine yakın iki kavramdır. Aralarındaki fark, küfrün daha genel, şirkin ise daha özel olmasıdır. Bu anlamda her şirk küfürdür, fakat her küfür şirk değildir. Her müşrik kâfirdir, fakat her kâfir müşrik değildir. Çünkü şirk sadece Allah'a, zât, isim ve sıfatlarına ortak tanıma sonucu meydana gelir. Küfür ise, küfür olduğu bilinen birtakım inançların kabulü ile gerçekleşir. Küfür olan inançlardan biri de Allah'a ortak tanımadır. Meselâ Mecûsîlik'te olduğu gibi iki tanrının varlığını kabul etmek şirk olduğu gibi aynı zamanda küfürdür. Halbuki âhiret gününe inanmamak küfürdür, ama şirk değildir.

Allah'a şirk koşmak günahların en büyüğüdür. Şirk dışındaki günahları, Allah'ın dilediği kimse için bağışlayacağı bir âyette şöyle ifade edilir: "Allah kendine ortak koşulmasını asla bağışlamaz. Bundan başkasını dilediği kimse için bağışlar. Kim Allah'a ortak koşarsa büsbütün sapıtmıştır" (en-Nisâ 4/116).

Kur'an'a göre, göklerde ve yerde hâkimiyetin yegâne sahibi Allah'tır. Yaratma O'na mahsustur. Her şey O'na –istese de istemese de– boyun eğmiştir. Her şeyde O'nun hükmü geçerlidir. Yaratma ve hükümranlıkta hiç kimse O'na ortak olamaz.



İman, Hz. Peygamber'in getirdiklerinin hepsini tasdik, küfür de inkâr etmektir. Buna göre, iman ile küfrü belirleyen başlıca ayıraç kalbin tasdikidir. Ancak kalbin tasdiki, insanlar tarafından bilinemediğinden, ikrar ve ikrarı gösteren dinî görevleri yerine getirmek, yani amel, kalpteki imanın varlığının göstergesi olarak kabul edilmiştir.

KÜFRÜN ALAMETLERİ NELERDİR?

Küfrün en belirgin alâmeti, dinin temel esaslarından birini veya tamamını reddetmek yahut onları beğenmemek, önemsememek ve değersiz saymaktır.



Müslüman olduğunu söyleyen bir kimsenin, bu dünyada mümin kabul edilmesi ve İslâm toplumundan dışlanmaması gerekir. Çünkü dünyada dış görünüşe ve ikrara göre işlem yapılır. İçten inanıp inanmadığını tesbit ise Allah'a mahsus ve âhirete ilişkin bir meseledir: "...Size selâm verene dünya hayatının geçici menfaatine göz dikerek, sen mümin değilsin demeyin..." (en-Nisâ 4/94) buyurularak buna işaret edilir. Hz. Peygamber de imanda ikrarın önemini vurgulamak ve kelime-i tevhidi söyleyenin, müslüman kabul edilmesi gereğine işaret etmek için şöyle buyurmuştur: "İnsanlar Allah'- tan başka Tanrı yoktur, Muhammed O'nun elçisidir deyinceye kadar kendileriyle savaşmakla emrolundum. Ne zaman bunu söylerlerse, can ve mal güvenliğine sahip olmuş olurlar..." (Buhârî, "Cihâd", 102; Müslim, "Îmân", 8; Ebû Dâvûd, "Cihâd", 104). Bu sebeple imanını diliyle ikrar ettiği veya davranışlarına yansıttığı sürece herkesin İslâm toplumunun tabii bir üyesi olarak görülmesi, can ve mal güvenliğine sahip olması, dünyevî-dinî ahkâm, sosyal ve beşerî ilişkiler bakımından da müslümanın sahip olduğu bütün statü, hak ve sorumluluklara muhatap olması gerekir. Diyanet