BENCİLLİK GÜZELDİR!!

[NİLGÜN YAZAR]

BENCİLLİK GÜZELDİR!!

Mutlu musun? Kederli mi? Halen kanat çırpamadın mı özgürlükler ülkesine? Ümitlerin tükendi mi yoksa?

Umut güvercinlerin göçmen kuşların peşine mi takıldı? Terk mi ettiler seni birer birer o masum kuşlar. Herkes gibi. Her şey gibi.

Öyleyse ölüm sessizliği kaplamıştır içini şimdi. Dipte misin? En dipte mi? Ama hayat bu değil mi zaten. Dibe vur ve yüksel! Hep aynı döngü.

Her şey zıddıyla kâimdir. Siyah bilinirse beyaz vardır. Kimisine ballı ekmek kadayıfı, kimisine acı katran bu dünya. Nabzını tut. Tık tık seslerini duyuyor musun? Evet mi? O halde halen yolcusun. Kalk hadi. Tut ellerimi. Aldırma seni yok sayanlara. Sen en değerlisin. Seçildin ki yaratıldın.

Kuyudasın belki şu an. Ama kaldır başını bak! Yukarıda gökyüzü halen var. Sen derinlerdesin diye gökyüzü sana küs mü sandın? Açmış uçsuz bucaksız kollarını yine. Seni bekliyor. Hep bekleyecek. Sen var olduğun müddetçe hem de.

Nefes varsa gökyüzü de var. Toprak da, güneş de. Sen varsan eğer. Ki varsın. Bak nabzın saat gibi işliyor. Demek ki yapılacak çok iş var daha. Kalk ve unut kendini. Tut deniz yıldızının ucundan, sen de fırlat bir tane. Deniz kurumadan, gün solmadan, gök kubbe çökmeden.

Yağmur yağıyor. Umudum camdan bakıyor. Yağmur taneleri cama değil, yüreğime vuruyor. Sen de ağla gökyüzüyle birlikte hadi! Ancak ağlayabilenler anlayabilirlerdi unuttun mu? Göz pınarları kuruyanların gönül pınarı da kururmuş. Ağla, ağla ki anla. Anla ki tutun. Tutunmadan nasıl sürer hayat! “O” ne zaman dur derse o an zaten duracak zaman. Senin ayrıca bir kuvvet harcaman nafile.

Biliyorum duvarlar var etrafta. Kuyudasın. Zalim kardeşler seni de o kuyuya atmış. İnsan ancak kendi kendinin zengin tüccarıdır. Kuyuna ip sarkıtacak o zengin tüccar sensin. Duvarları hissedebiliyorsan, varsın demektir. Varlık en büyük zenginlik.

Acı çeken sadece sen misin hem? Herkesin acıları var.

Duvarın dibine sinmiş şu gence bak! Almış başını ellerinin arasına. Kaybolmuş. Diline dolamış yitik sevda türkülerini. Varoluş telaşı zembereğini boşaltmış sonuna kadar. Çıldırası hallerde..

Ağaca yaslanmış genç kıza bir bak istersen. Başında örtüsü olan. Örtüsünün ucuyla gözyaşlarını silen kız. Kaç kapıdan kovulmuş yavrum! Direnci tükenmiş. Kırık kalbi, yemenisinin içinde kalmış. Yılmış artık. Yeteerrr! diye bas bas bağırıyor. Alıp yere çarpası geliyor başındaki örtüyü. Alın sizin olsun! diyesi. Yaşama hakkı istiyor sadece.

Ya şu kadın! Şuna bak. Daha dün kapıma geldi. Altı çocuklu. Kalacak evi yokmuş. Çocuklarının ne yiyecek ekmeği, ne giyecek ayakkabıları, ne de gidecek okulu varmış. Tek suçu çingene olmak! Kapılar kapanmış yüzüne. Elimi tut dedim ona. Yağmurda birlikte ıslandık. Merhamet yağmurunda. Vicdanım rahat.

Ne kadar bencilim görüyor musun? Sırf vicdanım rahat etsin diye..

“Reis Bey” filmini hatırlar mısın? Ne diyordu orada Reis Bey’imiz “Merhamet; ağızların iğrenç sakızı!”

Zaman öyle bir zaman ki kırk haramiler şehirde.. ağa da onlar, paşa da.Ağzım açık kalıyor olanları izlerken. İnsanlar, varken vermekte daha zorlanır olmuş. Yok olan, varını paylaşırken, var olan ortadan yok olmuş.

Bak sana bir çocuk göstereyim şimdi. Çok uzağa gitmeye gerek yok. Ne Bosna, ne Filistin, ne Haiti. Aha şuracıkta. Yüz metre ötede. Babası her gün annesini dövüyor. Onu ve kardeşlerini de. Fakirlik gırtlağa kadar. Evleri soğuk. Yatıla okula gönderelim seni dedik. Ailedeki onca huzursuzluğa rağmen “yok” dedi. “Bir benim boğazım mı çok geldi size anne!” dedi. Sustuk. Susturdu bizi tek cümlesiyle.

Bencilim dedim ya. Bu kız şimdi yatılı okula gitseydi, sıcacık bir mekânda derslerine çalışsaydı kötü mü olurdu? Ama yüreği üşüyecekti belki. Bilemedim ki. Anlayamadım. Ağlasam anlar mıydım?

Dedim ya bencilim.

Şen kahkahalar savuran şu kadına ne demeli ya. Çocukluğu tacize direnmekle geçmiş. Küçücük bedeniyle koca bir cengaver olmuş. Bakma sen onun şen şakrak haline. Kabusları cenderesidir onun. Ne volkanlar patlar içinde. Neden erkelerin gözlerine bakamaz bir türlü sanıyorsun? Neden güvenemez onlara?

Ya şu şıkır şıkır süslenmiş kadına bak hele! Sevgiye öyle aç kalmış ki, en bayağı sevgilere bile yataklık eden bir geneleve dönmüş yüreği. Bir damla sevgi yudumlayabilmek adına.

Kaç kurumuş umudu suladın sen? Kaç yaralı yüreğe ılık ılık aktın? Kaç kişinin derdiyle dertlendin? Üç mü, beş mi? Hiç mi?

Halen merhametten maraz doğar diyor musun?

Kaç marazlı çocuk doğurdun bu güne kadar? Kaç marazlı çocuğu emzirdin? Hani analık kutsaldı? Merhamet dilenen bir yüreğe kapını sımsıkı kapatıp, sıcak yatağında ruhun üşümeden uyuyabiliyorsan ne mutlu sana!

Sadece bencil ol. Vicdanını rahatlatacak işler yap.

Dokun, dinle, ağla ve hisset sadece!

Marazlı çocukların gözü yoldadır şimdi.

Bencillik güzeldir çoğu zaman.

Emin ol.

[Efser]

nerdeyse bencil olasım geldi

Başkalarının kusurlarını tartarken, parmağıyla terazinin kefelerini bastırmayan insan pek enderdir.