[su damlası]

...Ey Nefsim...

Ey nefsim, kış gelmeden odun kömür alırsın,
Kışın soğuklarına, böyle hazırlanırsın.

Halbuki Cehennemde “Zemherir” soğuğu var,
“Hiç” kalır buna göre, dünyadaki soğuklar.

Tedbir alıyorsun da, kış için çok önceden,
Âhireti ne için düşünmezsin ölmeden?

Yoksa sen âhirete iman etmiyor musun?
Allah’tan kork ey nefsim, “Sana yazıklar olsun”

“Sonra tövbe ederim” diye düşünüyorsan,
Ölüm âni gelir de, olursun sonra pişman.

İstiğfar edeceksen, bu günden etmelisin,
Yarına bırakma ki, belki ölebilirsin.

Bu ömrün kıymetini ne için bilmiyorsun,
Biraz düşün ey nefsim, “Sana yazıklar olsun”

Zannetme ki Allah’ı kızdırıyor günahın,
Azabı bu sebepten yapıyor sanma sakın.

Seni yakacak olan o “Ateş” kendindedir,
Süfli şehvetlerinden meydana gelmektedir.

İçindeki ateşle kendini yakıyorsun,
Öyle ise ey nefsim, “Sana yazıklar olsun”

Dünya nimetlerinden, bir gün ayrılacaksın,
Ve firak ateşiyle tutuşup yanacaksın.

İstediğin şeyi sev, bir gün elbet yok olur,
Ayrılık ateşi de sevgin kadar çok olur.

Sen bu hakikatleri hiç mi düşünmüyorsun?
Kendine gel ey nefsim “Sana yazıklar olsun”

Niçin sarılıyorsun dünya mal ü mülküne?
Bu dünyanın tamamı senin olsa hükmü ne?

Zira buna Rabbimiz “Sinek kanadı” kadar,
Bir kıymet vermiyor ki, öyleyse neye yarar?

Hani zenginliğiyle mağrur “Karun” ve “Hâman”,
Şimdi acep onları var mı hiç hatırlıyan?

Halbuki bu dünyadan, nasibin azdır senin,
Onlar da azalmakta, bozulmakta gün be gün.

Bunlar için Cenneti fedâ mı ediyorsun?
Biraz utan ey nefsim “Sana yazıklar olsun.”

“Müslümanım” diyorsun, bilmiyorsun dinini,
Öğrenmedin namazın, farzını sünnetini.

Ahlâkın iyi değil ve kötü huyların var,
Günahların “Dağ” gibi, etmiyorsun istiğfar.

Çocuğunu döversin, hanımını üzersin,
Bunların haklarını bilmem nasıl ödersin?

Bak, önünde ölüm var, ahiret var, hesap var,
İnsanları bekliyor, Cehennemde azablar.

Artık bırak gafleti, yoksa pişman olursun,
Allah’tan kork ey nefsim, “Sana yazıklar olsun.”