Ayranımız Ekşirse Coca Cola Var
COCA COLA İÇMEME, STARBUCKS’A GİTMEME, HAMBURGER YEMEME DİNİ!
Yazacaklarım çok acı gelecek biliyorum… Ve ben bunları yazarken okuyanlardan daha fazla acı çektiğimi bilin istiyorum.
İsrail terör devletini engelleyebilmek, Gazzeli masum anaları, babaları, çocukları koruyabilmek adına elimizde ne kadar az imkan var değil mi? Sadece onların ya da onların vatandaşlarına, dindaşlarına ait firmaların ürünlerini almamakla, onların dünya çapında ürettiği markalara tepki göstermekle yetiniyoruz.
Elimizden sadece bunların geliyor olması, ha bir de “seni kahredeceğim İsrail!” demek ve kahretmek yerine “kahrolsun İsrail!” diyebilmemiz ve adeta “totem” tutar gibi bunu hep beraber bağırabilmemiz ve bununla rahatlamamız, diğer yandan İsrail’in hiç de kahrolmadığını görmemiz ne kadar hazin öyle değil mi?
Yahudi asıllı cafe şubelerinde çalışan Müslüman Türk çocuklarını tartaklayarak “İsrail’e tepki göstermemiz” ve böylece İsrail’i kahretmeye çalışmamız ne kadar traji-komik, ne kadar acınası, ne kadar ağlanası bir hal değil mi?
Diğer yandan bizler Yahudi ve ABD menşeli ürünleri boykot ederken, kısmen de olsa “yerli” olan ürünlerin fiyatlarını arttırması ne kadar alçakça değil mi?
Bizler İsrail ürünlerine tepki gösterirken ve ancak bu şekilde tepki gösterme imkânı bulurken gemiler dolusu malın devlet eliyle İsrail’e taşınması ve İsrail’le ticaretin devam etmesi, İsrail’e karşı yapacak çok da bir şeyimizin olmaması ne kadar kahrolası birşey değil mi?
Bütün bunların sorumlusu ne sadece devlet, ne hükümet, ne de sadece halktır. Bizi bu durumlara düşüren tek ama tek neden yeterince emek vermediğimiz hayatlarımızdır.
Gereğince iman etmediğimiz dinimiz, yeterince bağ kurmadığımız din ve insan kardeşlerimiz, yeterince okumadığımız kainat ayetleri, yeterince uymadığımız rabbimizin emirleridir.
Dinimizden üstün saydığımız mezheplerimiz, idrakten, şuurdan, bilinçten üstün saydığımız ezberlerimiz, ayetlerin üstüne koyduğumuz rivayetlerimiz, Allah bize emrettiği halde Allah’a geri havale ettiğimiz görevlerimizdir.
Bir avuç Yahudi Gazzeli bebeklerimizi boğazlarken, bizler uzaktan bakıyoruz ve sadece onlara lanet edebiliyoruz. Kalabalık olmakla, çok olmakla övünmemeyi öğütleyen, sayıya güvenmemeyi söyleyen rabbimizi dinlemedik biz.
“Eğer inanıyorsanız üstün gelecek sizlersiniz” ayetini sadece inanmak olarak anladık. Oysa inanmak demek, hedefe yönelik gayret göstermek, donanmak, silah üretmek, tedbir almaktır. Ellerimizi göğe açıp “İsrail’i kahret Allah’ım!” demeye utanmamız gerek çünkü İsrail’i kahredecek potansiyel Müslüman olmanın özünde var. Müslüman olanlar, inanıp güvenenler bu potansiyeli haizdirler. Rableri onlara, eğer inanıp güveniyorsanız düşmanın silahıyla silahlanmalısınız, güçlü olmalısınız, tedbir almalısınız, çok çalışmalısınız, kuru ve niteliksiz kalabalıktan donanımlı, nitelikli topluluklar olmalısınız, demiştir. “İnanıyorsanız üstün olan sizsiniz” ayetinin anlamı budur.
Şunu kaçırmamızın bedeli çok ağır oldu: eğer inanıp güvenseydik üstün geleceğimizi bilir ve çalışırdık. Biz üstün geleceğimize inanmadığımız için çalışmadık. Allah’ın bu emrini; “inanmanız, güvenmeniz yeterli! Zaten üstün geleceksiniz! Çalışmanıza gerek yok!” olarak anladık.
Kâinatın Sahibi olan Allah’tan emeğimizi desteklemesini, rahmetini, bereketini, bize vereceği zaferi değil; bize geçeceği torpili bekledik! Oysa Allah torpil geçmez, Allah hak edene hakkını verirdi. Bize diyordu ki; “eğer inanır güvenirseniz üstün gelecek olan sizlersiniz.” Yani diyordu ki, “eğer inanır güvenirseniz çalışırsınız, üretirsiniz, araştırırsınız, sayınıza, çokluğunuza güvenerek yan gelip yatmazsınız!” demek istiyordu.
Biz çalışmak, üretmek için değil, yan gelip yatmak ve bizim yerimize Allah’ın üretmesini, bizim yerimize Allah’ın savaşmasını, biz yan gelip yatarken koyduğu yasaları ihlal edip bizim lehimize, düşmanın aleyhine çevirmesini bekledik… Alemlerin rabbine, adaletin kaynağına böyle bir şeyi nasıl yakıştırabildiğimizi hiç düşünmedik ve hiç utanmadık..
Çünkü bizler sorumluluk almak için değil, sorumluluktan kaçmak için Müslüman olduk!
Hizip hizip, cemaat cemaat, ırk ırk, bölge bölge bu yüzden ayrıldık… Mezheplerimizin, tarikatlarımızın, soylarımızın sınırları içine diğer kardeşlerimizi almadığımız gibi, onlara gitmediğimiz gibi, İslam’ı da kendi içimize şartlı olarak aldık!
Şimdi sadece coca cola içmeyerek, hamburger yemeyerek, Yahudi patentli kahve içmeyerek, Starbucks’da çalışan zavallı işçileri tartaklayarak İsrail’e tepki gösteriyoruz…
Can veren bebekler için yapabileceğimiz tek şey bu!
Hristiyan Avrupa ülkeleri, ABD’nin halkları bile devlet yetkililerine İsrail’e verdikleri desteklerden geri adım attıracak kadar seslerini yükseltebiliyorken, biz Müslüman devlet yöneticilerimize gemiler dolusu malın İsrail’e neden götürüldüğünü bile soramıyoruz…
Terörist, vahşi, yamyam, lanet Siyonist İsrail devleti elbette tıynetinin gereğini yapacak; peki Müslüman ne yapacak?
Gerçekten ne yapacağız ve yaptıklarımız hakikaten Allah’ın zafer vaat ettiği müminlere yakışıyor mu?
Bu kadar paçozluk, bu kadar tutarsızlık, bu kadar çaresizlik, bu kadar acziyet nedendir? Bunun sebebi nedir?
Tek bir sebep var; biz dine uymadık; dinler uydurup onlara uyduk! O dinler de bize İsrail’e karşı, Abd’ye karşı, zulme karşı güçlü olmamızı yasaklıyor, İsrail’in zaferine fiili dua ettiriyor, bebeklerimizin ölmesi, topraklarımızın istilası için bize elimizden geleni yapmayı emrediyor!
Bize ancak böyle yaptığımız halde cennete gidebileceğimizi söylüyor!
Mezheplerimizin, tarikatlarımızın, cemaatlerimizin, kavimlerimizin, fıkhımızın temelini bunlarla atmışız! Tefrikamızın, tembelliğimizin, kokuşmuşluğumuzun, zavallılığımızın, sorumsuzluğumuzun içinde saklı hepimizin cenneti! Bu yüzden cehennemlerde yanıyoruz, cayır cayır!!
Bize, her İsrail saldırısıyla eş zamanlı olarak coca cola içmeme, hamburger yememe dini vahyolunuyor! En "takva", en "dindar" halimiz, en "sorumlu" halimiz bu oluyor! Ha bir de "kahrolsun İsrail!" sloganı...
Evet bunları yememek ve tepki vermek de güzel; fakat keşke "bizim ayranımız da ekşi!" diyebilsek artık ve hepimiz özeleştiri yapabilsek… Yani tövbe edebilsek...
Ne kadar acı ki; "ekşi ayranımız" kurtlanıncaya ve içindeki bakteriler bizi öldürünceye kadar bunu yapacak gibi durmuyoruz! Çünkü biliyoruz ki, "ayran kokuşursa gâvurun colası var!" Biz ona güveniyoruz!!
Bakmayın şimdi boykot ettiğimize! Bir süre sonra unutup gidiyoruz… Ta ki bir İsrail saldırısı başlar ve coca cola içmeme, hamburger yememe, Yahudi kavhesi içmeme "vahyi" nüzul oluncaya kadar!
Ramazan Yaman.