[KuM TaNeSi]

Dargınım

Elleri kana bulanmış bu şehrin
Binlerce katili gece karanlığında
Umarsızca alıvermiş koynuna.
Ve hiç utanmamış…
Sözleri umudu anlatmaz olmuş
Arabesk bir renk katmış şarkısına.
Ve dili Türkçe den uzak yabancılaşmış.
Rüzgarları okşamaz olmuş saçlarımı
Soğuk hırçın ve sert
Fırtınalar estirmiş ve dalgalar yutmuş gemileri.
Her gece saçlarımda dolaşırken elleri
Birden üstümden eksik eder olmuş gölgesini
Martılar uzak kalmış bu şehrin denizlerine
Zehirli bir maviymiş denizin rengi
Ve acımasız nefret akıtır olmuş yağmurları.

Çiçek açmaz olmuş toprağında
Kuraklaşmış çöle dönmüş.
Cehennem sıcağında kül olup savrulmuş ağaçları
Ve kuşlar can vermiş sessiz ve masum.
Sessiz çığlıklar duyuluyormuş geceleri
Sokaklarda...
Dilenen çocuklar yankesici amcalar
Ve kötü tabir edilen kadınlar.
Karanlığa mahkum olmuş bu şehir
Doğmaz olmuş günleri.
Gözleri yaşlı kalmış bu şehrin
Ve kimseler sileyim diye uzatmamış mendilini
Ve şehir içine dönmüş susmuş üzülmüş
Yağmur yağmaz olmuş kuraklık yayılmış


Yokluk can almış yuva dağıtmış
Merhameti kalmamış bu şehrin
Kimsesiz bırakmış çocukları
Üzüntüye itip öç almış ve nicedir
Tüm sokak çocukları yaralanmış.

Beni anlayamaz olmuş bu şehir
Bakamaz olmuş gözlerime
Göremez olmuş kederlerimi
Sevgi kalmamış içinde
Kaldırımlarına dönmüş kalbi.
Ruhu çoktan çürür olmuş bu şehrin
Kulaklarını kapatıp duymaz olmuş sesimi.
Hayata ondan yana tutunduğum
Bazen aylakça sokaklarında dolandığım
Denizinde umudu bulduğum şehir

Bil ki;
Dargınım sana!