Medineweb ''Adem Güneş'ten çocuk terbiyesi ile ilgili sözler'' arşivi

[EyMeN&TaLhA]

Güven duygusunu yitirmiş, annesi ile bağlanamayan çocuk üç şekilde bu ihtiyacını giderir.

1-Çevresi
2-Eşyası
3-Çocuğun içinde bulunduğu okul, komşu gibi ortamlar

Unutmayalım ki çocuğumuzun aradığı tek şey güven ve emniyettir ve ruha güven girdiğinde umut olur, tebessüm ettirir, hayata bağlar.

[EyMeN&TaLhA]

Psikolojik şiddet kadar yıkıcı bir şiddet de “duygusal şiddet”tir.

Duygusal şiddet nedir?

Duygusal şiddet; hedeflenen kişinin duygularını tahrip ederek, ondan elde edecek kazanımlara yönelmektir. Örneğin, bir baba çocuğunun derslerinin zayıf olduğunu görüp; “Eğer derslerine iyi çalışmazsan seni sevmeyeceğim” demesi bir duygusal şiddettir. (Burada baba, çocuğunun ders çalışmaması halinde, çocuğu ile kendi arasındaki “sevgi” bağına zarar vereceği tehdidi kullanmaktadır.)

Duygusal şiddete maruz kalan çocuklarda en belirgin davranış bozukluğu ya “pısırık”lık yahut ta, “duygusuz” ve “hissiz” olmaktır.

[EyMeN&TaLhA]

ŞAKA ile YALAN arasındaki fark nedir?

YALAN, bir olayı, durumu, başkasından aktarılan sözü bilinçli olarak değiştirme var olmayan bir duruma varlık oluşturma çabasıdır.

Bir başka deyişle yalan, eşya ve olayların hakikatini bozmadır.
Yalan, kişilik gelişiminin önündeki en büyük engeldir.

Yalan, sadece gerçeği değiştirmek değil, söylenilen kişiyi aşağılar ve değersizleştirir. Yalan, söyleyen kişide içsel huzursuzluk oluşturduğu gibi, "gerçek durum" ortaya çıktığımda itibar kaybı yaşatır.

ŞAKA ise "eşya ve hakikati değiştirmeden" değiştirmeden karşıdaki kişide hayret ve şaşkınlık oluşturan akılcıl sözlerdir. Kişide bir iç genişlemesi ve tebessüm oluşturur.
Örneğin; Çocuk annesine gelir, “Anneciğim, dedemden hatıra kalan çok kıymetli vazo vardı ya.... o kırılsa üzülür müsün?” der. Anne şaşkınlık içinde, “Ne!.. Yoksa kırıldı mı?” der. Çocuk gülerek “Yoo, kırılmadı da, sordum sadece üzülür müsün diye" cevap vermesi, güzel bir şakadır.
Bu diyalogda, çocuk kullandığı akılcıl cümleler ile eşyanın hakikatini değiştirmeden annesinde şaşkınlık uyandırmayı başarmıştır.

Peygamber Efendimize (sav) yaşlı bir kadın gelerek, yaşlıların cennete gidip gidemeyeceğini, sorar. Peygamber Efendimiz (sav) “Cennette yaşlılar olmayacak.” der. Doğru biz sözdür, karşıda şaşkınlık oluşur. Daha sonra tebessüm ederek konuşmasını sürdürür. “Çünkü orada herkes orta yaşlı olacak.” der. Bu söz karşıdaki kişiyi gülümsetir. Tebessüm ettirir.

[EyMeN&TaLhA]

Eğer bir çocuk ağlıyorsa mutlaka bir sebebi vardır. Anne-babanın vazifesi, çocuğu susturmak değil, çocuğun ağlama sebebini bularak, çocuğun ihtiyacını gidermektir.

Peygamber Efendimiz (sav) bir hadis-i şerifinde şöyle buyurmuştur:

"Kim ağlayan çocuğunu sakinleşinceye kadar gönüllerse Cenab-ı Hak, cennette ona memnun oluncaya kadar ihsan ve ikramda bulunur.

[EyMeN&TaLhA]

Çocuk terbiyesinin ana unsurlarından biri "utanma" hissi kırılmadan çocuk yetiştirmektir. Yani çocuğun 'arsızlaştırmadan' ve 'yüzsüzleştirmeden' yetiştirilmesi gerekir.

Çocuğa karşı fiziki ceza uygulayan anne-babalar bilmeliler ki, çocuğun yediği her darbe çocuğu 'arsız', işittiği her söz de 'yüzsüz' yapar.

[EyMeN&TaLhA]

Değersizlik Hissi...

Çocukluk yıllarından itibaren süregelen eleştiri yumağı, çocuğun yaptığı işlerin ebeveyni tarafından görmezden gelinmesi, ebeveyni ile iletişim kurmak için çırpınışlarına ebeveynin duyarsız kalması, çocuğun kendini "değersiz" olarak kabul etmesine neden olur.

"Değersizlik hissi" yaşam boyu peşini bırakmayacak bir sosyal benlik algısıdır.

Bütün anormal davranışların kökeninde "değersizlik hissi" yatmaktadır.

[EyMeN&TaLhA]

İnsan “ceza" ile eğitilemez…

Çünkü ceza bir “şiddettir”.

Şiddet gören kişi, şiddet uygular.

Ceza ile eğitilmeye çalışılan çocukları ya "duyarsız" gördüm, ya "kişiliksiz"..

[EyMeN&TaLhA]

Çocuğunuz yanlış davranırsa...

Yapılması ve yapılmaması gereken davranışlar, kurallar her evde, sosyal hayatın içinde mevcut. Çocuk bunları ihlal ettiğinde yetişkinler genellikle yapılan kötü davranışla çocuğu bütünleştiriyor. Yani “Bir daha böyle yaptığını görmeyeyim.” ya da “Hep böyle yapıyorsun kaç defa ikaz edeceğim.” diyor.

Pedagojinin en temel kurallarından biri davranış ile kişiliğin her zaman ayrı tutulmasıdır. “Sen doğru değilsin.” ya da “Sen yanlış yaptın.” değil, “Bu davranış doğru değil evladım.” ya da “Dil çıkartmak yanlış bir davranıştır.” diyerek yapılan fiile odaklanmak gerekir.

Çocuğun kendini “güven ve emniyet” içinde hissedebilmesinin en temel şartı, yetişkinler tarafından kendi benliğine “saldırı” da bulunulmayacağının garantisi ile çocukluk yıllarını geçirmesidir.

Ebeveyn olarak yapılacak şey, çocuğun mizacının ortaya çıkması için emniyet zemini hazırlamaktır. Yanlış davranışlar sergilediği zaman çocuğun kendinin değil, davranışın yanlışlığını ifade etmek gerekir ki çocuk eleştirel bir ortamda olduğunu zannedip kendini güvensiz hissetmesin.

[EyMeN&TaLhA]

ÇOCUĞUNUZ DERS ÇALIŞMAK İSTEMİYOR MU?

Ders çalışmak için gerekli olan en önemli şey "hazır olmak"tır.

Televizyon karşısından "hemen dersin başına geç" demek olmaz, geçiş zamanı olmalı, ruhsal hazırlık zamanı olmalı.

Çocuğun ders çalışmadan önce azar işitmesi, onu ruhsal dinginlikten ve öğrenmeye hazırlıktan uzaklaştırır.

Her evin içinde yarım saat sessizlik saati olması, ödeve başlamak için önemlidir.

Çocukların ders çalışmaya hazırlık süreci olmadan dersin başına oturması onun için işkence olur.

[EyMeN&TaLhA]

Evli misiniz, aile misiniz?

AİLE olmak ile EVLİ olmak arasında büyük fark vardır. Evli olmak insanların bir arada yaşamasıyken, aile olmak bir üst basamağa geçebilmektir. Aile olmak için, eşler ve çocuklar arasında aidiyet duygusu gereklidir.

Kadının/erkeğin ayrılma düşüncesi varsa ve kendilerini garantiye almaya çalışıyorlarsa aile olamamış bir evlilik söz konusudur.

"Duyularla sözel iletişim” karşıdakine hitap edilen iletişimdir. Yakın çevre ile kurulur ve karşı tarafa duyguları ifade etmeyi kapsar. Ancak duyuları kapalı olan kişiler, duygusal ifadelerden rahatsız olurlar.

Ruh “duyularla sözel iletişim”den beslenir. Zihinsel iletişim, duyguları besleyemez; yüzeysel bir yaşam sürdürür.

Aile olabilmek için kişiler arasında duyularla iletişimin olması gereklidir. Eşler kendilerini birbirine teslim eder, aralarında kördüğüm gibi bir bağlanma olursa aile oluşur.

Kişileri birbirine kördüğüm gibi bağlayan ve aralarında aidiyet oluşturan iletişim, “duyularla olan iletişim”dir.

Örneğin, eşinin eve geç gelmesinden rahatsız olan bir kadın, bunu eşine şikayet edercesine söylemek yerine, "Sen geç gelince seni özlüyorum." derse duygularını ifade ederek "duyularla sözel iletişim" kurmuş olur.