Mutsuz bir evlilik her şeye rağmen devam etmeli mi?

[EyMeN&TaLhA]

Mutsuz bir evlilik her şeye rağmen devam etmeli mi?

Önceki gün üniversitede öğrenci arkadaşlarla “Anne Baba Eğitimi” dersinde, “Mutsuz bir evliliği her şeye rağmen devam ettirmek mi, yoksa ayrılıp çocuğu daha huzurlu bir ortamda yetiştirmeye çalışmak mı daha doğru karardır?” konusunu işledik.

Bu, öyle kolay cevap verilecek bir soru olmasa da, enine boyuna konuşmayı denedik.

Eşler, ayrılık kararını sadece kendini düşünerek verecek olsa, bir kerecik yaşanacak ömrü, mutsuzca tamamlamaktansa, ayrılıp mutlu olmaya çalışmak daha cazip gibi görünür.

Ancak, işin içine çocuk da girince, bu, öylesi kolay verilecek bir karar olmaktan çıkar.

Eğrisi doğrusu ile geceler boyu düşünmek… İç içe geçmiş onlarca soru ile aylarca boğuşmak… Bir taraftan kendi mutsuz yanlarına bakıp için için acı duymak… Diğer taraftan çocuğa bakıp anne-babasız bırakmaya kıyamamak…

Ayrılık öncesi depresyon, kişinin kendi ile çocuğunun arasında kalma çaresizliğinden başka bir şey değildir aslında.

Derste tartışma konusunu daha da açabilmek için, yaşanmış bir örneği paylaştım öğrenci arkadaşlarla.

35 yaşlarında bir beyefendi, 9 yaşındaki kız çocuğunda dikkat dağınıklığı olduğu için yardım almaya gelmişti bir gün.
Gözlemledim… Çocukta bir sorun görünmüyordu. Ancak mutsuz bir çocuktu. Bitkindi sanki. Yüzünde, “çocuksu tebessüm” görünmüyordu.

Görüşmemiz bittikten sonra, babası ile yeniden durum değerlendirmesi yaptık.

Çocuktaki mutsuzluk hali, babasında da vardı.

Konuştuk… Mutsuz olmadığını, aksine her şeyin çok yolunda olduğunu söyledi. Güzel bir evliliği olduğunu, eşinin çok iyi bir insan olduğunu söyledi. Maddi imkânları da yerindeydi. Ancak çocukluk yıllarını konuştuğumuzda, derinlerde yatan bir huzursuzluğun varlığı gözler önüne serildi.

Bu baba, 7 yaşında iken anne babası ayrılmış…

Başlangıçta ne olduğunu çok da anlayamamış. Ancak yıllar geçtikçe sanki bir suçlu gibi içinde gizlediği ayrılık acısını daha çok duyar olmuş.

Üniversite yıllarında bir kız ile tanışmış, evlenmeyi düşünmüş. Ancak kızı ailesinden kim isteyecek sorusu geceler boyu düşünceye sevk etmiş genç delikanlıyı. Babası gitse kızı istemeye, annesi bunu kabullenemez. Annesi gitse, babasının zoruna gider. İkisi birlikte zaten gidemezler, ikisi de ikinci evliliğini yapmış. Durumu kızın ailesi ile paylaşsa, ayrılmış bir anne babanın çocuğu olmak, kendi hakkında olumsuz düşünceye sebep olur zannı ile haftalarca depresyondan çıkamamış. Bu kararsızlık kızın dikkatini çekmiş. Konu açılmış… Kız, bunu hiç de sorun etmeden, kendi ailesi ile konuşmuş. Ailesi, “Madem öyle, önce babası gelsin istemeye, sonra da annesi” diye anlayış göstermişler.

Evlenmişler, ama anne babasının ayrılık sorunu hep gölgelemiş evliliği. Düğünün, annesinin yaşadığı yerde mi, babasının yaşadığı yerde mi olacağından, çocukları dünyaya geldiğinde koyacakları isme dek... Bayramlarda büyükleri ziyarete gittiklerinde, çocukların “Bu hangi dedem” diye çocukça sorularına kadar sorun olmuş.

Bu genç baba, hüznünün nedenini anlatırken “İçimde, derinlerde bir yerlerde bitmeyen bir acı var sanki” diye tarif etti. Anne babasının 28 yıl önceki ayrılık kararı, kendisinden, çocuğuna aktarılan mutsuz bir surata dönüşmüş.

Bu örneği derste anlattığımda, bir öğrencimin gözleri doldu. “Bu duyguyu tanıyorum ben” deyiverdi…

“Nereden tanıyorsun?” diye sorduğumda, “Ben de ayrılmış bir anne babanın çocuğuyum. Ben de evlendim. Bunların hepsini gizli gizli ben de yaşadım. Hâlâ da yaşamaya devam ediyorum. Şu an oğlum sünnet olacak, sünnet düğününe anne babamı birlikte çağırıp çağırmayacağımın sorusu beni boğuyor.” dedi.

Her şeye rağmen evliliği sürdürmeye çalışmak doğru bir karar olsa da ayrılık bazen kaçınılmaz olabiliyor.

Ayrılık kararı alan eşlerin, “yaşanmış güzel günlerin hatrına” birbirlerinden dostça ayrılmaları, “çocuklarının geleceği için” birbirleri ile düşmanlık etmemeleri, sadece medeni bir insan tavrı değil, aynı zamanda çocuklarının içine dinmek bilmez bir hüzün bırakmamak için insanlık görevidir.


ALINTIDIR

ADEM GÜNEŞ

[fedra]

çok güzel konu acmıssınız Allah razı olsun

sanki biraz da beni anlatmışsınız ben de evlilikten cok korkuyorum sanki evlenince geri ayrılacakmışım gibi hissediyorum annemin babamın yaşadığı sorunları yaşayacakmış gibi kimseye güvenemiyorum annesi babası ayrılmış bir kız olarak babasızlığın ne kadar zor olduğunu iyi bilenlerdenim korumasız gibi hissediyorsun herseyden önemlisi baba sevgisine hasret kalıyorsun annemgil istemediği için ben babamı yıllarca görmedim sonra bi şekilde görüştüğümde ne oldu biliyor musunuz biz babamla yabancı gibiydik küçükken babam beni cok severdi anılarımızı hala hatırlıyorum görüştüğümüzde ama eskisi gibi olamadık babamın eşi çocukları vardı

babamla telefonda bile doğru düzgün konuşamıyoruz ya onun eşi ve çocukları yanında oluyor babam tedirgin konuşuyor ya da babamın işi oluyor müsait olamıyor ben eski babama hasretim hala

birlikteyken mutlu değillerdi evet ben de mutlu değildim ama bir yuvan olduğunu hissediyorsun arkanda babanın olduğunu hissediyorsun ayrıldılar ben yine mutlu olmadım bir yanım eksik kaldı abim ise babasıyla görüşmek istemiyor

yani çocuk kimi suçlayacağını bilmiyor bu zamana kadar nerdeydin soruları başlıyor bir yandan da annemgilin bizi babamla görüştürmek istemeyişi

zor bir durum ben yine eskisine göre iyiyim annemle babam on üç sene önce ayrıldılar başlarda cok daha kötüydüm ilkokul öğretmenim annemi çağırıp sorardı bu çocuğun bir derdi mi var sürekli dalıp gidiyor diye benim psikolojim mi bozulmadı sinir krizleri mi geçirmedim tüm bunları zor bir durum olduğunu anlatmak için yazıyorum

geçimsizliğe kavgalara rağmen devam mı etmeliydi yoksa ayrılmak mı iyiydi bilmiyorum birbirlikteyken de huzur yoktu sorunlar vardı ama ayrıldılar başka sorunlar başladı

şimdi babamla görüşüyorum ama hiçbişey eskisi gibi değil
Allah bu durumda olan herkese yardım eylesin herkesin imtihanı farklı tabi herkesin kendine göre sorunu var Rabbim hepimizin yardımcısı olsun

[EyMeN&TaLhA]

Bu konuda yorum yapamayanlardanim bende.ama adem bey'in belirttigi gibi her iki durumda da cocuklar yipraniyor.cok erken yasta dusunceli bi cocuk haline donusmek,bi cocugun omuzlarina agir gelir her daim.daha bi cok sorunun cevabini ariyorken beyninde,kendi istegi disindaki bu olay derinden sarsar cocugu.hele ki birde yanliz bi cocuksa...

Bi tanidigiz var.baba evi terk ediyor.7 yil omus cekip gideli.bosanma davasi yok ortada.tabi haliyle her gun ''acaba babam bu gun gelicek mi ? umidi var cocukta.ama durum bosanmis bi ailenin cocugu olmaktan oteye gitmiyor.iste bence bu durum daha da zor.simdi o adam bosanma davasi acmis.7 yil umitle bekleyen o cocuk icin daha zor degil mi?babasi gittiginde 2.5 yasindaymis.aradan gecen bu zaman zarfinda o cocugun hayalleri o kadar cok buyudi ki...hayaller,ruyalar,umutlar... 7 yil once bosanip gitseydi cocuk 2.5 yasinda bu olayla bas acikardi.simdi 10 yasindaki bu cocuk napsin?kimi suclasin....sucluycak birini bulmak kolay da...o umitlerini hayallerini nasil unutsun....

Bide olayin bosandiktan sonraki evresi var...anne baba ne olursa olsun cocugunu birakmamali.aksine dahada saglamlastirmali baglarini.her aradiginda yaninda olmali.

Rabb im yar ve yardimcin olsun arkadasim.babam ben 23 yasindayken Hakk in rahmetine kavustu.7 yildir kalbimdeki o boslugun yerine hic bi seyi koyamadim.cok zor babasiz kalmak.ama sana tavsiyem ne olursa olsun babanla bagini koparma.her onemli aninda yaninda ol...onu asla birakma...abin icin de dua et,Rabb im onun kalbini yumusatsin.babasini yasiyorken affetsin.yoksa icindeki aci daha da artar babasini sucluyorken kendi suclu konumuna gecer vicdaninin terazisinde.ve bu onun icin daha da agir olur.

Selametle...

Selam ve dua ile...

[Allahın kulu_]

Allah razi olsun

[Mihrinaz]

bu soruda bıçak sırtı dediğimiz sorulardan biri galiba...cevabını kestiremediğimiz..ancak eğip büküp şekle sokabileceğimiz..travmatik sorulardan biri..eşler ayrılma sürecine gelince,daha çok bencilleşip,karşı tarafa daha fazla nasıl zarar verebilirim hissiyatına kapılıyorlar..çocukmu..çocuk zaten küçük,anne baba ne karar alırsa uygulamak zorunda...ne yaşamış..nasıl bir boşlukta, düşünen hiç yok..çünkü kendi hesaplaşmaları var...birbirlerine daha fazla derin yaralar açma peşine düşüyorlar...

etrafımda birebir şahit olduğum boşanma sıkıntılarına şahit olmadım..ama boşandık ama hala dostluğumuzu koruyoruz,birbirimizi yıpratmadık,çocuklarımızın ruh sağlığını herşeyden çok önemsedik diyen annne babada duymadım...bnce bu,yazıldığı kadar tavsiye edildiği kadar kolay olmayan bir durum ola gerek...o süreçte kimbilir,ağza alınmayacak neler konuşuluyor,neler yapılıyor,nasıl birbirlerini bitirme noktasında ,bütün kılıçlar çekiliyorsa artık..ne dost kalcak,ne çocuğun için dahi karar alabilmek için biraraya gelebilecek durumlar ortadan kalkıyor demekki..
rabbim islam ahlakıyla ahlaklanıp,huzuru dünyevi olanda değil,rabbinde aramayı bilenlerden eylesin..ve allah için birbirini sevip kollayanlardan olmayı nasipetsin...

[EyMeN&TaLhA]

mihrinaz Üyemizden Alıntı

rabbim islam ahlakıyla ahlaklanıp,huzuru dünyevi olanda değil,rabbinde aramayı bilenlerden eylesin..ve allah için birbirini sevip kollayanlardan olmayı nasipetsin...

amin amin amin...

[memat]

Boşandıkdan sonra eşlerin görüşmesi çocuklar için çok tehlikeli çocuklarda sürekli annem ve babam barışacak galiba düşüncesi oluşur..benım anlayamadığım şeyde madem dost kalacaktınz niye boşandınız..batı taklidinden başka bir şey değil bu.

[dilara]

ayrılan bir ana babanın tek evladı olarak..................
çocuk hatırı için evlilik devam etsin saçma. lütfen her gün kavga edin mantıksızlığından vazgeçmeliler. böyle yaparak çocuğunuzun gözünde bir hiç olursunuz.
ayrılmanız halinde elbette ki hiç bir çocuk anasız babasız kalmak istememekle birlikte,kavgalı küfürlü ana baba manzarasından daha az travma.

mutsuz sevimsiz huzursuz güvensiz ilgimsiz düşmanımsı şiddet içeren evliliklerin devamına hayırrr!
devamı çözümsüzlüktür.
en kötü çözüm çözümsüzlükten iyi.
dostça ayrılalım mantığı çok saçma ve bir o kadarda şeytanimsi bir mantık.
dost idinizde neden ayrıldınız?
birbirinizin mahremine vakıf olan ikiniz görüşerek dost kalarak............
şeytan hıkır kıkır gülüyor bu cümleye.

[dua dilencisi]

Evlenmek aile olmak ne acaba ? Anne baba olmak olabilmek düşünmek sorumluluk almak almak için bilgilenmek düşünmek ancak şuurlu insanların yaptığı bir şey .Evlilik çatısı altında bir belgeden ibaret sorumsuz zamanın akışına bırakmış kendi şahsi heves perver hali ön planda nice insanlar var keşke alınlarına bakıldığı zaman anlaşılabilse ...zincir gibi birbirine bağlı meseleler derin mevzu...Babam anneme çok pskolojik baskı yapardı anneme ciddi ciddi derdim anne boşa babamı seni ben evlendireceğim ama bir türlü yapmadı kardeşlerimi beni düşündüğünü dile getirirdi diğer yandanda düşünüyorum ben evlendim evlatlarım oldu hala babamın karşısında korkuyorum bilinç altında hala senelerin kalıntıları var evlilikleri devam etti ama ben evliliğimde kendimi savunamadım çoğu meselede susmayı tercih ettim çok ciddi suçlamalarda hep alttan mantıksızca yersiz mütevazi oldum neden bunu yaptığımı düşündüğümde temelinde babam çıkıyor ..Babama hem çok kızıyorum bazen nefret ediyorum herşeye rağmende seviyor Allahtan korkuyorum hepsi karışık velhasıl devam eden evliliklerde pek sağlam olmuyor annemin deyimi ile sınav ölene kadar devam ediyor...

[EyMeN&TaLhA]

arkadaşlar bazı yorumlardan anladığım kadarıyla konu yanlış anlaşılmış sanırım.yazarın hassasiyetle üzerinde durduğu konu, olaya çocuğun penceresinden bakmamızı sağlamamız.burada medeniyet dediği şey boşanmış anne babanın görüşmesi değil.lütfen okurken empati yapalım.buradaki olay çocuğun anne babasıyla ne olursa olsun bağlarının kopmaması.yani eşten boşanmış olmak çocuğuda boşluğa atmanız anlamına gelmiyor demek istemiş.



''Ayrılık kararı alan eşlerin, “yaşanmış güzel günlerin hatrına” birbirlerinden dostça ayrılmaları, “çocuklarının geleceği için” birbirleri ile düşmanlık etmemeleri, sadece medeni bir insan tavrı değil, aynı zamanda çocuklarının içine dinmek bilmez bir hüzün bırakmamak için insanlık görevidir.''



anne baba ayrılırken birbirlerini kırmadan ayrılsın en azından ayrıldıktan sonra gıyaplarında olumsuz konuşmasınlar falan filan diyor.ama eşler çocukları için görüşşün demiyor.

lütfen..