An gelir ,tenhanın tenhasına sığarsın,An gelir dünyalar dar gelir, ...

Biliyormusun ,bugün hiç şiir yazmadım sana,
Unuttum sanma,
Yine yazarım,
Okumanı isterim mısra ,mısra,
Eksiltmem içimde ki seni ,
Susarım ama
Dua dua anlatırım Allah'a...

Söz uçar yazı kalır” dediler,
kâğıt peçetelere yazdım hep.
Kimini gül yaptım, kiminiyse yüzdürmek isterken boğdum bir kaşık suda.

Yüreğin fay hattindan geçiyorsa ,
Deprem/lerle yaşamayı öğreneceksin..
Olmuyorsa sola bindirdiklerini ,
Sağ/dan indireceksin...

Sol yanım yine acıyor ,ama bu sefer agrısı çok derin,
Sensizlikten mi yoksa çaresizlikten mi bilmiyorum..
Ama canım çok yanıyor..

Anama yokluk nedir diye sorsalar , Evde un yok der ..
Bana sorsalar "özleminden kavrulmuş yüreğim " derim...

Sanki bir gün… Aniden… Hiç hesapta yokmuş gibi… Hiç beklemiyormuşum gibi… Tüm umudumu kaybetmişim gibi… Sen çıkıp geleceksin ve tutacaksın yalnızlığına sarılmış ellerimden… Sımsıkı saracaksın ellerimi, gözlerindeki derin hüzün ve özlemle bakacaksın gözlerimin içine içine… Diyeceksin ki,
“Geldim işte, buradayım. Bak, gerçekten buradayım. Yanındayım, seninleyim. Her şey geçti. Her şey şimdi başlıyor. Seninle başlıyor. Bizimle başlıyor…”
Sanki bir gün işte… .

"İnsanın düşünenleri olmalı ; merak edenleri,
Sesini duyunca sevinenleri olmalı... "​