Allah razı olsun kardeşim; kendime yüklenmemeyi deniyorum, ve inşaAllah başarabilirim : ) Ve sizin mükemmeliyetçi olmadığınıza sevindim, nitekim bu yola girip yıllar sonra bırakmaya çalışması çok zor oluyor.

Bu arada aklıma gelmişken, bu durumda olanlar için bir risk var: mükemmeliyetçiliği sonradan bırakmaya çalışan birçok kişinin sonu "tam tersi yönde" olabiliyor. Nitekim kendi kendilerine o kadar çok "aman boşver" diyorlar ki, yeni gerçeklikleri bu oluyor. Kontrolsüz dağınıklık, programsızlık vs...

Sadece, inşaAllah bende bu durum oluşmaz; nitekim diğer ucun riskinin de farkındayım elhamdülillah. Dolayısı ile vasatlık burada da çözüm mü? Evet, sanırım her konuda çözüm bu : )

Bu arada kendimizi tanımak için iç seslerimizi takip edip, duygularımızın izini sürmek yeterli. "Neden böyle düşünüyorum? Bu hissin kaynağı ne olabilir? Ben geçmişte hangi yanlışın doğru bir seçim olduğuna karar vermişim ki bugün ben bu halime dönüşmüşüm?" vb sorgulamalar eşliğinde... Sorular, insanı cevapları aramaya yönlendiriyor ve bilirsiniz: arayan aradığını illaki buluyor elhamdülillah : )

Tabi ki zaman içinde; bir anda olmuyor...

Siz "mükemmeliyetçi insanla yaşama sanatı" adlı kitabı okudunuz mu? Okuyamazsınız.... çünkü yazılmadı... çünkü ben daha yazmadım:)

Vasat adı bile içindeki mükemmeliyetçiliğe karşılık aslında dengeli olmayı, orta yol üzere kalmayı ne kadar önüne koyduğunu gösteriyor.c*

Seni tenzih ederek tamamen kendi örneğimden yola çıkarak, erkek modelli mükemmeliyetçi insanla ilgili birşeyler bırakayım buraya. Hepsi değil bir kısmı tabiki :) Eleştirdiğin, fazla bulduğun yerler varsa belirtmeni isterim.

Mükemmeliyetçi insan mükemmel insanla aynı değil, asla böyle bir iddiası yoktur. Bilgi, araştırma, inceleme, mantık, okumaya olan aşırı tutkusu ve ilgisi ve güveni onu fikirlerinde ve uygulamalarında mükemmeliyetçiliğe itiyor. Herşeyi bilgiyle, mantıkla çözen, fikirlerinin, sözlerinin ayakları yere basan, duygu sezgiyi rafa kaldıran insan...

Mükemmeliyetçi insan ; "kendisi gibi düşünen, kendisini çok iyi anlayan" insanla geçinemez. Bulursa çok sever, vakit geçirmeyi, hallesmeyi çok sever lakin olmaz.)). Onun için öyle bir insan yok zaten. Bunu bile mantık zeminine oturtarak ifade eder o yüzden sahidir, gerçektir..."Kendisini dengeleyen, orta yolu bulan ve bulduran" kişi/kişilerler tek arkadaşıdır. Niteliksiz, donanımsız kalabalık arkadaş ve çevre kalabalığı istemez. Bilgi, mantık, akılcılık, araştırma hayat mottolarıdır. Ve bilgiyi paylaşmaktaki ısrarları... Kim ne kadar alabilir, kapasitesi, seviyesi demez bildiğini aktarma karşısındakini yukarı çekme, sorun giderme derdi vardır. Buna inanılmaz beyin patlatılar.

"Bilmekten ve araştırmaktan" gelen değişik bir sevimsizlik, "bilgi ve okumadan" gelen enteresan bir tevazusu, mütevaziliği vardır. Onun için "yeterince iyi" yoktur. O yüzden hep en iyisine talip olma, en iyi şekilde yapma vardır. Ama onu dahi yeterli görmez.

Kafasında en basit konular için dahi A-B...Q planı hep vardır. Plan , program, etik, iş disiplini, kurallar tutucu olduğu yegane değerlerdir.

Toplum içinde çok sevilir, kabul görür, lakin bireysel anlamda çokça eleştiri alan "bu ne şimdi" diye ardından atılan tutulan, bilgisiyle insan dövmeyen herşeyi üstüne alarak yapan insna prototipi...

İkiyüzlülük, yalan, dümen, siyaset, politika hatta ticaret hiç bilmedikelrinden tam bir dürüstlük abidesidir. Anlaşılamamaktan, her işi kendi yuklenmekten, kendisi çözmekten dolayı bir yerden sonra senin dediğin yere gelir " enayi , eşşek benmiyim, şunu şöyle yapmak çokmu zor?" şeklinde kendine de etrafına da kıyasıya yüklenir. Tek derdi ailesinden topluma her konuda araştıran, öğrenen olmak...İpin ucunun kaçtığı yerlerden biri:)

Maddi konularda kâr zarar hesabını çok iyi yapan hesabını bilen, israfa karşı, tutumlu insan. Hayatındaki bütün araçlara ev, araba, para dahil, sadece araç gözüyle bakan, amaç haline asla getirmeyen, o yüzden cömert, eli bol, yeniliklere, teknolojiye hep açık, kendini sürekli geliştiren, almaktan ve vermekten hiç yüksünmeyen, ailesine de bu imkanları tanıyan özgürlükçü insan...

İnsan seçerken ki kriterleri eşya seçimine de yansır. Bir tane olsun kaliteli olsun, sağlam olsun, ölene kadar kullansın.)) Ayağıyla yorgan hep eşittir. O ayak dışarda kalmasın diye önden tedbirler hep vardır. Yorgan da hayatta uzun olmaz.)) Yettiği kadar.:)

Orta yolu bulan için -ki hiç kolay değil-; kafanızı hiç birşeye yormayacağınız, sizin yerinize düşünen, önlemler alan, planlar yapan, aşırı sağ duyulu, etrafındaki çiçeğin bile hayatını kolaylaştıran, refah içinde tutan biriyle yaşamak ve yaşlanmak çok tatlı yorucu ama zinde tutan keyifli bir sanat.


(Örneğimin yakınlığı sebebiyle çok objektif olamamış olabilirim.)

İsterseniz devam da ederiz. Bu vesileyle buyurn kitabı yazalım))

Siz "mükemmeliyetçi insanla yaşama sanatı" adlı kitabı okudunuz mu? Okuyamazsınız.... çünkü yazılmadı... çünkü ben daha yazmadım

alkış000alkış000alkış000alkış000alkış000

Nefesim tıkandı hakkaten varmı böyle insanlar hem güzel hem çok zor deilmi bide mükemmel insan değildir demişin sanki mükemmel gibiAğzı-Açık000 bilim okuma araştırma meraklısı çok sıkıcı olmaz mı yanlış anlamış olabilieim tabiki ohh çok şükür mükemmeliyetçi deilimgülümseyen000abla Vasat la birlikte kitap yazın soluksuz okuruz cicekver

Okurken mest oldum, evet duygulara kadar tastamam bu şekil : ) cicekver

Sadece "Acaba kendim gibi birini bulsam, gerçekten anlaşamaz mıydım?", bunu bilmiyorum : ) Nitekim sadece kısmen ayrı kaldığımız, çok büyük oranda benzeştiğimiz insanlar tanıdım ve bu düzeyde kişiler için bile "Onlarla daimi iletişimde kalmak muhteşem olurdu" diye bir zannım var : )

Ama adı üstünde: zan... Hakikat adına bir şey ifade etmez; deneyip görmeden bilemeyiz ama denemek için de önce tümden uyumu bulmak gerek : )

Not: Söz konusu zihinsel uyum olduğunda, iletişimle ilgili ifadelerim geneli kapsıyor. Misal birlikte bir proje üzerinde çalıştığım ekip arkadaşlarımın benimle benzer olması muhteşem ötesi olurdu : ) Hayali bile güzel, düşünsenize bir şey söylediğinizde benzer bakış açısı sebebi ile hemen anlaşılıyor, aynı mükemmellik beklentisi sebebiyle paylaşılan işler tıkır tıkır en iyi şekilde tamamlanıyor, arada seri şekilde paslaşılan görev paylaşımları vs... Ben bunlarla nasıl anlaşmayayım, süper bir şey : )

Eğer mükemmeli "kusurluluğumuzu kabul eden, kolaylıkla yönetilen en iyi halimiz" olarak tanımlarsak: evet bu gerçekten mükemmel : )

Mükemmellik yolunda vardığım son nokta: bir insan asla tüm her şeye aynı kalitede dikkat edemez/yetemez; beden ve zihin gücü buna göre ayarlanmamış. Bu gerçeğe göre: bir insan "nerede durup nerede yürüyeceğini bildiğinde; nerede kendi yapıp nerede yardım isteyeceğini bildiğinde; neleri öğrenmeyi ve uygulamayı tercih edip, neleri bilmemeyi ve hayatından çıkarmayı tercih etmesi gerektiğini bildiğinde", kısaca hayattaki dengeyi, ölçüyü, vasatlığı bulduğunda:

İşte o zaman gerçek mükemmelliği bulmuştur : )

Bilinen mükemmelik, dünya gerçekliğine aykırı olduğu için ancak boş bir hayal. Gerçek bir mükemmelliğin getirmesi şart olan şey: eksiksiz bir huzur halidir ve o da ancak yukarıda saydığım denge hali ile mümkündür cicekver