Mirac'ınız Kime,Neye ve Neden ?

[Muhsin Arslan]

Mirac'ınız Kime,Neye ve Neden ?

Bu gece Miraç. Son Peygamber’in Rabbine “Lebeyk” dediği gece. Aşığın maşığına yürüdüğü, yolunda tırmandığı, iman edenlere derin mesajlar taşıyan bir leyl.

Müslümanların Arafat’a yürüdüğü, seher uykusunu terk edip sıcak yatağını bıraktığı, ihtiyacı olduğu halde ihtiyacı olana cebini boşalttığı; Yusuf’un Züleyha’ya meyletmesine rağmen kaçındığı gibi...

Miraç!

Davasına adanıştır. Maşuğuna yöneliştir. Maşuğunun yoluna kurban olmaktır. Maşuğunun yoluna fedakarlıktır. Maşuğuna giderken ciddiyettir, vakardır, samimiyettir, içtenliktir ve ihlastır...

Miraç!

Davasına baş koymaktır. Davasına baş eğmek için davasına üşüşen parazitlere karşı baş kaldırıdır. Davasına leke sürtmemektir. Davasının eri, yolunun yolcusu, kriterlerinin yaşayıcısı olmaktır...

Miraç!

Sevdiği ile unsiyettir. Kulun Rabbine en yakın olduğu zamanı secdede olduğu gibi… Seher vakitlerinde kalbini Rabbine açmaktır. Rabbine dudak kıpırtıları, yürek acıları, sızıları, içtiyakları ile ellerini açmaktır...

Miraç!

Bizim için ezberden çıkıp “geleneksel kandil” olmaktan çıkmalı. Bizlere şuur vermeli. Yaşantımızın ciddiyetine, imanımızın kutsiyetine, davamızın kalitesine; ilmimizle, cehdimizle, ibadetimizle, ahlakımızla yön verebilmeli.

Miraç’ımız / hicretimiz Rabbimize olmalı... La ilahe ile başlayıp illa Allah anlamını bulmalı. La denilmeden illa olunamayacağını kavramalı.

Miraç’ımız; Hubeyb gibi duruş, Musab gibi gayret, Ebu Zer gibi ciddiyet, Bilal gibi direniş, Hüseyin gibi kahramanlık gerektirir.

Yapmamız gerekenleri sorgulamadan, yapmamamız gerekenleri masaya yatırmadan, keşkelerimizi seherlerde gözyaşı ile söndürmeden, geçmişimize sünger çekmeden, geleceğimize ciddiyet katmadan;

Miraç sadece “geleneksel kandil” olarak kalacaktır hayatımızda...

Şu soruları kendimize sormalı ve cevabını vicdanen bulmalıyız:

İsra’mız kime?

Miraç’ımız nereye?

İsra ve Miraç’ımızın kalitesi ne kadar?

Arabamızın modeli mi, Kudüs’ün gözyaşı mı? Sıcak yatağımız mı, sabah namazı mı?

“Ben Muhammedü’l-Emin’in ümmetiyim” deme yüzümüz var mı? Ne kadar eminiz?

Lafla mı, lak lak ile mi; yoksa fiille, ciddiyetle mi dinimizi yaşıyoruz?

Yaşadığımız din hangisi? Allah ve Resulü dediğimiz din mi? Yoksa “duydum, dedi, gelenek, görenek” dini mi?

Yüreğimiz varsa, cevabını bulalım.

Miraçınız her gün, her saat Rabb’inize olsun.

Muhsin Arslan
[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]

[bilinmez]

Rasulluk görevini ve bi yandanda kulluğunu ifa eden,ve kullar arasında bi kul seçilerek,taki isra gecesine kadar durmadan,Rabbisine yönelmiş,kendisine ATILAN ÇELMELERDEN,Rabbisinin insanlar için bi kurtuluş yolu ,bi dünya ve ahiret saadetinin yol haritası olan islamı, yalpalamadan,kırpmadan,tavizsiz ve heleki O na gelen o kadar dünyevi tekliften,ve ızdıraplı bi sıkıntılı zamandan gelmişti,TAMDA EN ÇOK İHTİYACI VARDI BU GECE YÜRÜYÜŞÜ TEKLİFİNE,kim bilir ,o yorgun,bitkin haline ve yüreğine ne çok esenlik getirmişti bu RABBİSİNDEN GELEN TEKLİF...

Ve alemler içerisinden selam olsun,o kutlu RASULE,VE O RASUL ZİNCİRİNDE OLANLARA,VE BU YOLDA TAVİZSİZCE YÜRÜYÜP,İSRA[MİRAÇ] lara ihtiyaç duyacak kadar islamın yol haritası üzerinde olanlara selam olsun...

[Kürt_Mücahide]

hayal gücün çok güzel be abi.miracı nerelere çekebilmişsin doğrusu takdir edilecek bir beyın.