mazlumun ahı yeter iki cihana

[Sükutu-Ezber]

mazlumun ahı yeter iki cihana

kimi anlarda insana her şey anlamsız gelir
tebessümler sahte
üzgün olmalar iğreti gelir
içi başka dışı başka gibi
samimi gelmez umursamazsın bile
bazen insanlardan uzaklaşmak istersin
dünyaya ait hiç bir kelime duymaya tahammülün olmaz
içinde fırtınalar kopar
nereye çarpsam diye düşünürsün
nerede dursam bir avuç misali huzur nefesi alsam
sanki dünyanın yükü benliğini sossuz acılara galebe çalışıyor
bakıyorsun dünyaya bir yanda onca acı dindirmek istiyorsun yetişemiyorsun
bir yanda sefalet alıp tonlarca ihtiyaçlarını gidermek istiyorsun yetişemiyorsun
bir yanda mazlumların feryatları gönül duvara çarpıyor acıtıyor yüreğini
acılarını dindirmeye yetişemiyorsun
gördüğün onca yıkılmışlık hepsine el uzatıp toparlamak istiyorsun
ellerin hepsine yetiştiremiyorsun
ve derinden öfke duyuyorsun dünyada ki bütün insanlara
niye herkes sağır gibi duruyor
sağır olmasa bunca gözyaşı olur muydu
bu düşüncelerle parçalara bölünüyorsun
niye onca kahırlar bitmiyor
için içini yiyor kin duyuyorsun insanlara dair ne varsa
seslenmek istiyorsun bütün dünyaya sesini duyurmaya yetişemiyorsun
bu keşmekeşlik vurdum duymazlık nereye kadar kelimelerini yüreğine söylemek
acıtıyor içini Rabbinin bileceği kadar
çıkıp dünyanın ortasına avazın çıktığı kadar bağırmak istiyorsun
bitsin artık mazlumların çileleri bunu yapmaya gücün yetmiyor seslerini duyurmaya yetişemiyorsun
sen elinden geleni yapabilirsin
sen Rabbinin senden isteğini yapabilirsin
sen Rabbine iman itaatinle dualarınla yalvara bilirsin
Rabbin seni dünyadan sorumlu kılmayacak
kulum sen Benim için ne yaptın der belkide sana
dualar bazen kolaycılık gelir insana
ama unutmamak lazım
mazlumun ahı yeter artar cihana,,,,,,