Öğrenme zihinsel bir faaliyet midir?

[EyMeN&TaLhA]

Öğrenme zihinsel bir faaliyet midir?

Pedagojiye dair ilk bilgiler bize, öğrenmenin zihinsel bir faaliyet olduğundan bahsediyordu. Beyin üzerinde yapılan nörolojik çalışmalar göz kamaştırıcı bilgiler ortaya çıkarıyordu.

Beyindeki nöronlar birer bilgi deposu olarak işlev görüyor, insan yaşamının her anı kayıt altına alınıyordu. İnsan ister yüz, ister bin yıl yaşasın, o küçücük beyin, neredeyse sınırsız bir kayıt cihazı gibiydi…

Beynin hayranlık uyandıran bu yapısı, bir süre sonra eğitimcilerin de ilgisini çekti. Onlar, bir yandan beyni daha iyi çalışan “zeki” çocukların peşine düştükleri gibi, diğer yandan da zekânın nasıl geliştirilebileceğini araştırmaya başladılar.

Yapılan çalışmalar gösterdi ki beyne birtakım “uyaranlar” verildiğinde, “dikkat artıyor”, öğrenme faaliyeti güçleniyordu. Bu uyaranlar arasında en güçlüsü “kaygı” idi. Kişiye belli düzeylerde kaygılar yaşattıkça, bireyin dikkati artıyor, artan dikkat öğrenilecek bilgiye yoğunlaşmayı sağlıyor, yoğunlaşılan bilgi kolaylıkla öğreniliyordu.

Bu heyecan verici bulgular, eğitimciler arasında hızlıca yayıldı…

Özellikle okullarda öğrencilerin başarısının artırılmasında “kaygı oluşturma” etkin bir şekilde kullanılmaya başladı.

Öğrenciye, belli düzeylerde kaygı yaşattıkça performansın arttığı, derslere daha dikkat edildiği somut verilerle ortaya çıkmaya başladı.

Dersini yapamamış öğrenciye ceza vermek, onda arkadaşlarının arasında “küçük düşme kaygısını” oluşturuyor, bu kaygı öğrencinin bir dahaki sefere ödevini tam getirmesini sağladığı gibi, sınıftaki diğer öğrenciler üzerinde de “benzer durum yaşamama kaygısı” meydana getiriyordu. Böylesi tutumu takip eden eğiticilerin sınıflarında başarı düzeyinin arttığı görülüyordu.

Ya da, öne geçen çocuklara mükâfatlar verilmesi, geride kalanlarda “mahcubiyet, utanma, değersizlik” gibi hisleri oluşturuyordu. Öne geçme çabası içindeki öğrenciler birbirleriyle yarışıyor bu da başarı düzeyi artıyordu.

Bu bilgiler eğitimi oldukça kolaylaştırdı, öğrenme süreci kontrol altına alınmaya başladı.

Ancak bir süre sonra, enteresan bir gerçek ortaya çıktı.

Kaygı ile öğrenilen bilgiler, “içselleşmiyor”, aksine, kaygı bittiğinde bilgiler silinip gidiyordu… Sanki bir virüs, gizlice beyne giriyor, nöronlara ulaşıyor ve kaygılı bilgileri siliyordu. “Unutma” da diyebileceğimiz bu silinme işinin nasıl ve kimin eliyle gerçekleştiğinin peşine düşüldüğünde, şaşkınlık verici bir bilgiye daha erişildi.

Buna göre öğrenmenin sadece zihinsel bir eylem olmadığı, öğrenme işlevinde “ruh”un da rol aldığı görüldü.

Aslında beyin, sanki “geçici bir depo” gibi çalışıyor, bu depodaki bilgilere bir süre sonra insan ruhu uzanıyor, kendi yapısına zarar vermeyecek olanları oradan alıyor, üzerine giydiriyor ve böylece bilgi içselleşiyordu. Bilgi artık kişinin kendi malı oluyor, unutulmaz bir yapıya bürünüyordu.

Ruh nöronlarda eriştiği bilgilerden, kendisine zarar verecek olanları ise almıyor, zihinde bırakıp işlevsiz kılıyordu. Bu bilgiler bir süre sonra bilinçaltı dediğimiz bir bölgeye kaldırılıyordu. Bu sayede ruh kendi sağlığını da koruyordu.

Ruhun zihinden elde ettiği bilgilere artık biz “öğrenilmiş bilgi” değil, “edinilmiş bilgi” diyoruz. Edinme; ruhun öğrenmesi, ruhun bilgiyi kendi bütünlüğüne dâhil etmesidir.

Edinilmiş bilgiler, ruh sağlığı kaybolmadığı sürece unutulması neredeyse imkânsız hale dönüşüyor.

Bu yeni bilgiler, eğitimcileri şaşırttığı gibi, “ruhsal öğrenme” sürecine dışarıdan müdahale edilip edilemeyeceği sorusunu da beraberinde getirdi.

Ruhsal öğrenmenin nasıl olduğuna, sürecin nasıl işlediğine de önümüzdeki hafta değinmeye çalışacağız.

Adem GÜNEŞ

[ali70]

Şimdiye kadarki öğrendiklerime dayanarak konu hakkında bildiklerimi paylaşmak isterim.

Ve Adem'e bütün isimleri öğretti, sonra eşyayı meleklere gösterdi. 'Eğer sözünüzde samimi iseniz bunların isimlerini bana söyleyin' dedi. (Bakara Suresi 31)


Bu ayete göre şunu söyleyebiliriz. İnsanın bedenine tüm isimler/esmalar yüklenmiştir. Bu sadece insana mahsus özel bir güç veya özel bir torpildir. Ama bu kadar özel bir torpilin de elbette sorumluluğu yüksektir. Çünkü bu sorumluluk sayesinde insan Allahın halifesi konumundadır. Sorumluluk yüksek olunca da ödül(cennet) de büyük oluyor, ceza(cehennem) de büyük oluyor.

Neyse lafı fazla uzatmadan konuya dönelim.
İnsan bedenine tüm isimler/esmalar yüklüdür. Allah bu nimeti her kuluna vermiş. Yalnız;
Doğumdan, anne karnındaki beslenmeden, anne, baba ve ataların işlemiş oldukları yüzünden, DNA ve ve benzeri sebeplerden dolayı bazı insanlar potansiyel olarak avantajlı konumda dünyaya geliyor. İşte bu avantajı iyi değerlendirenler çok zeki olarak adlandırılıyor.
Zeki olmayanların ise dezavantajlarını kapatmaları için biraz daha fazla gayret göstermeleri ve çok çalışmaları gerekiyor.
Bir söz vardır:
Yüksek yerlerde kuşa da yılana da rastlayabilirsiniz. Ama biri uçarak, diğeri sürünerek çıkmıştır. Ama yine de çıkmıştır.
Aradaki zeka farkını her insan kapatabilir. Çünkü bütün bilgiler Allah tarafından her insana bahş edilmiş.

Bizler bilgileri öğrenmeyiz. Sadece hatırlarız. Ya da bir başka deyişle, Allahın bedenimize yüklediği bilgileri ortaya çıkarırız.
Bazıları pes ederler ve çalışmazlar. Pes ettiğimiz anda bu bilgilerden vazgeçmiş sayılırız. Kimisi bir defada anlar, kimisi 3 defada, kimisi 41 defada... Ama mutlaka anlar.

Bilginin hatırlanması, ruha kaydedilmesi anlamına gelir. Bütün yaşadıklarımızı, duyduklarımızı, gördüklerimizi, öğrendiklerimizi beyin değil ruh algılar. Ama ruh bütün bunları bedenimiz aracılığıyla gerçekleştirir. Çünkü beden ruhun bineğidir. Ruh ölene kadar bütün bu bilgileri kullanır. Bizim tüm yaşadıklarımız, bedenimiz aracılığıyla ruhumuza kayıt edilir. Burada ruh bir CD, kaset, disket, flash bellek gibi bir iş görür. Yani tüm yaşadıklarımız beden vasıtasıyla ruha kayıt edilir.

Beden/beyin tüm olayları fiil ile ortaya çıkarmak zorundadır. Fiil olmadığı zaman ruha hiç bir şey kayıt olmaz. Onun için bir insanın ömründe bir kez bile olsa Kur'anı Kerimi okuması, hatmetmesi önerilir. Kur'anın ölmeden önce mutlaka ruha kayır edilmesi insan için çok önemlidir. Çünkü ölüm ile ruh bedenden ayrıldıktan sonra ilim öğrenme de bitmiş olur. Cennette ilim öğrenme yoktur. Buradan ne götürdüyseniz o... Cennette ilim öğrenmek yok. Gezer tozar yer içersiniz. Ama ilim... El alim ismi ile boyanmak için ilim şarttır. Ama faydasız ilimden de sakınmak gerekir. Çünkü faydasız ilim, dünya hayatında ahiret azığı için tembel tembel yatmaktan başka bir şey değildir.

Ben anlamıyorum, ben öğrenemiyorum diyenler için tekrar söyleyim. Öğrenmeye çalıştığınız bilgi sizin beyninize monte edilmiştir. Yani o bilgi sizde zaten var. Allah söylüyor size... ''Ben size tüm isimleri verdim diyor. Kullanın diyor. Kur'anda ara sıra hatırlatmalar yapıyor, ''Hiç de mi düşünmezsiniz'' diyor. Hatırlayın arkadaşlar. Bilgi öğrendik deriz ama işin aslı bize verileni hatırlamaktan ibarettir. Eğer öğrendik dediklerimiz bizim beyin harddiskimize yüklenmemiş olsaydı, ne yaparsak yapalım o bilgileri asla öğrenemezdik.



Ali Parlak
[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]

[EyMeN&TaLhA]

İnsan bedenine tüm isimler/esmalar yüklüdür. Allah bu nimeti her kuluna vermiş.

Bizler bilgileri öğrenmeyiz. Sadece hatırlarız. Ya da bir başka deyişle, Allahın bedenimize yüklediği bilgileri ortaya çıkarırız.
Bazıları pes ederler ve çalışmazlar. Pes ettiğimiz anda bu bilgilerden vazgeçmiş sayılırız. Kimisi bir defada anlar, kimisi 3 defada, kimisi 41 defada... Ama mutlaka anlar.



HOCAM.