Diyemediğim hallerim var..
Dökemediğim cümlelerim..
Sus turdum herşeyi...
Hayy dan gelip, "HÛ"ya gidesim var...
Hüzn-ü dökmeye mecâl im yok...
Dikenden kurtulup, "GÜL"e kavuşasım var...

Dil harap,
Gönül yorgun,
Hüznü'me Dua sürdüm sabır taneleri ile...
Cana telaş düştü,
Göze ateş,
Kalbe gâm çöktü...

Özlem'i anlat demişsin,
"Yokluğunun imtihanı" desem
Yeterli mi...?

Arafındayım senin..!
Vuslatı ahir,
Dünyası zehir..
İçi ateş,
Etrafı su..
Bir sen yaşıyorum ki,
Sevmekle ölmek arası...

Âh!
"O" kahrolası ben;
Yine,
iki büklüm sevdanın ayak ucuna
düştüm!

imtihan olmasi sukut ettiriyor insana zaten ..Emegine sağlik ..

Kelam-ı Hakk'a Sığınıyorum.!
Müteccir Yüreğimle Kendime Yorup Ayetler Örtüyorum
Gözlerimin SEN Bakan Kısmına
Yâr İnşirah Diyorum İNŞİRAH !
İla Rabbike Ferğab Kalbime !
-Ve Yüksek Bir Çığlıkla Suküt'a Eriyorum
'' Umut Etmekte İbadettir'' Diyorum !

Inciten satırlar yazıyorum gunlugume
Hece hece satır satır okursan sasarsin
Işte bende boyleyim
Biraz çılgın biraz hassas ve her şeyde mantık süzgeci ile bakan bi okadar da anac
Ben beni üzen herkesi af ediyorum.ben öfkemi kırgınlığını Allah'a havale ettim.o bana yeter
inci inci göz yaslarim süzülürken Allah'ın korumasına sığındım
Rabbim bana yeter diyebiliyorsak işte bu imanımızın güzelliği olsa gerek

İki tesbih boncuğu arasında
Bir kalp kaç kez çarpar, sayamıyorum.

İkrarâ'ın sükutu oluyor suskunluğum.
Az ve öz olan bir anlayışla ve
kıbleye doğru bir bakışla seni anıyorum.
Andıkça çoğalıyor anlamların.
Adın ki sonsuzluk...
...RABBİM...