Bu soruyu özellikle sordum ki toplumda yanlış bilinen bir anlayışı düzeltelim. Klasik anlayışa göre "Kendisine kitap indirilen peygambere rasul, kitap indirilmeyen peygambere ise nebi denilir" Halbuki Kur'an dikkatli okuyanlar , anlayarak okumaya çalışanlar bunun yanlış bir tanımlama olduğunu çok rahat göreceklerdir.

Kur'an'a Göre Nebî ile Rasül Arasında Fark Yoktur.


Nebî, peygamberlerin haber alma, vahiy alma vasıflarına, rasül ise, alınan mesajın elçiliğini yapma, aktarma
vasıflarına işaret etmektedir. Tıpkı adâletli davranmayı ve takvâlı olmayı şahsında birleştiren mü'min gibi. Yani nasıl bir mü'minin aynı anda âdil ve muttakî olması, çelişki arzetmiyorsa, bir peygamberin de aynı anda nebî ve rasül
olması da tenâkuz teşkil etmez. Nebî ile rasül arasındaki fark, sadece kelime anlamları itibariyledir. Yoksa, şeriat alıp almaması, kitap alıp almaması açısından aralarında anlam farkı yoktur. Geleneksel bazı iddialara göre, Hz.
İsmail gibi peygamberler sadece nebîdir; kendilerinden önceki rasülü tekrar ederler. Oysa Kur'an, Hz. İsmail için, hem rasül, hem de nebî sıfatlarını kullanmaktadır:

"Kitap'ta İsmail'e dair
anlattıklarımızı da an. Çünkü o sözünde duran rasül nebî idi."
(Meryem: 19/54)

Hz. Hârun için de Kur'an, Hz. Mûsâ ile beraber her ikisine rasül demektedir:

"Fir'avn'a giderek (ona) deyin ki: 'Biz âlemlerin Rabbinin rasûlüyüz."
(Şuarâ: 26/16)

Geleneksel görüşün nebî'yi önceki kitabın ve rasülün mukallidi durumuna indirgemesi çok yanlıştır. Çünkü birçok
âyette nebî kavramına kitap nispet edilmiştir.

"Allah, nebîlerden şöyle söz almıştı: 'Bakın, size kitap ve hikmet verdim, şimdi yanınızda bulunanı
doğrulayıcı bir rasûl geldiğinde, ona mutlaka yardım edeceksiniz; bunu kabul ettiniz mi? Ve bu hususta ağır ahdimi üzerinize aldınız mı?' demişti. Kabul ettik dediler. O halde şâhit olun, Ben de sizinle beraber şâhit olanlardanım
dedi." (Âl-i İmrân: 3/81)

Bu âyetten kesin olarak
anlaşılmaktadır ki, nebî, kitap ve şeriat olmayan biri değildir. Yine Kur'an'da kendilerine kitap verildiği muhkem olarak Kur'an'da anlatılan peygamberleri nebî olarak vasfetmektedir.

"Nebîlerden söz almıştık. Senden,
Nuh'tan, İbrâhim'den, Mûsâ'dan, Meryem oğlu İsâ'dan sağlam bir söz (misak)
almışızdır." (Ahzâb: 33/7)

Dolayısıyla Kur'an, nebî ile rasül arasında kitap alıp almamak açısından bir ayrım yapmamaktadır. Kur'an, bazı
nebîlere kitap verildiğini belirttiği gibi, rasüllere de kitap verildiğini açıklar:

"Andolsun Biz rasüllerimizi açık delillerle gönderdik. Ve onlarla beraber Kitab'ı, mizan'ı/nizâmı indirdik ki,
insanlar adâleti yerine getirsinler."(Hadîd: 57/25)

Görüldüğü gibi âyet-i kerimede rasül kavramına kitap nispet edilmiştir. Bu da gösteriyor ki, Kur'an, nebî
ile rasül arasında kavramsal fark gözetmemektedir. Fakat peygamberlerin genel Kur'anî tanımı nebîdir; rasül, gönderilmekle (irsâl) ve tebliğle, görevinicrâsıyla ilgili bir kavramdır.

Kur'an, Hz. İsmail, Hz. Mûsâ ve Hz.Muhammed (s.a.s.)'e aynı âyetlerde hem nebî, hem rasül demektedir.
Hâtemiyetin (son nebî olmanın) sadece nebîlik için söz konusu olduğunu, rasüllük için söz konusu olmadığını iddia etmek, hastalıklı kalplere sahip olanların bir tahrif çabasından ibarettir. Kur'an nebî ile rasül arasında bir ayrım gözetmediği gibi, şu peygamberler nebî; şunlar da rasüldür diye Kur'an'ın bir beyanı da yoktur. Nebî, genellikle peygamberlerin haber alma, vahiy alma yönünü, rasül ise genellikle, alınan vahyin elçiliğini yapma yönünü ifade eden kavramlardır. Her peygamber vahiy almıştır (nebî); ve aldığı vahyi tebliğ etmiştir (rasül). Bu iki vasfı bünyesinde bulundurmayan birine de peygamber denemez. Yanikalbine indirilen vahyin elçiliğini (rasüllüğünü), insanlara iletimini üstlenmeyen birine nebî denemeyeceği gibi, vahiy almayan (nebî olmayan) birine de rasül denemez. Hz. Muhammed (s.a.s.)'den sonra bir insan, kavramsal
anlamda ister rasül olduğunu, isterse nebî olduğunu iddia etsin, yalancı peygamberdir, Müseylimetü'l kezzâbtır. Çünkü nebî de rasül de ıstılâhî açıdanpeygamberliğe delâlet etmektedir. Her nebî rasüldür; her rasül de nebîdir.

(Ahmet Kalkan'ın Kavramlar'ın alıntı)

Aşağıda verdiğim muttakilerin özelliklerinden biri sorunlu. Hangisi?

O takva sahipleri bollukta da darlıkta da Allah yolunda harcarlar. Öfkelenmezler. İnsanların hatalarını bağışlarlar. ...

Ali imran 134: O takvâ sahipleri, bollukta da darlıkta da Allah yolunda harcar, öfkelerini yutar ve insanların kusurlarını affederler. Allah da böyle iyilik ve ihsân sahiplerini sever.

düssünceli000 abla hepsi var. Yanlış yok. Şaşirtmaçlı bir soru bence hepsi doğru :):)

Öfkelenmezler değil, "öfkelerini yutarlar" olması lazım. Öfke, sevgi , nefret, kızgınlık gibi özellikler insani duygulardır. Önemli olan bu duyguların aşırı olmaması veya kontrol altına alınmasıdır. Öfkelenmek insani, öfkelenmemek ise insan fıtratına aykırıdır.

ArO* hocam
Kartal editör Fecr hocam'ın cevabı doğru c*

Sorayım
Allah rasulüne müjdelenen makamı mahmut nedir?cicekver

İsra Suresi 79. ayet

Ve gecenin bir vaktinde uykuna ara vererek, sana özgü bir armağan olarak namaz kıl; umulur ki Rabbin seni övgüye değer bir makama yüceltir!

Tefsir ve hadis rivayetlerinde mahşele ilgilidir, Medine olabilir, af, şefaat etrafında geniş bir yere sahip "makamı mahmud".

Kur'an ışığında, "Fatiha'daki nimet verilenlerin" Allah nezdindeki makamı olabilir. Efendimiz her daim kendisinide onlar arasına katması için Rabbine yalvarmıştır. Vefat anındaki son sözü de bu mahiyettedir " Er-rafîku'l-'alâ": " Yüce dostlar katına!".... "Övülmüş makam" Allah Rasulü'nün arzuladığı "yüce dostlar katı" olmalıdır.

Kur'an'a geçen haramlar nelerdir?

Videosunu atsam kolaycilik olmaz dimi:):)


[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Şuraya videodaki bilgiyi yazmak zor olmasa gerek editim. Yazılı göreyim üşenme.))